| |
Η Όμορφη Λικνιστή καθάρια αναπνοή σου!
Η Θάλπωρη Καθαγιασμένη ανείπωτη ματιά σου!
Αγγίζουνε το Προαιρισμένο Ανεφέλετο,των σπαργάνων ηδονών,χαρμόσυνο ονειρό μου!
Σαν ποιούνε κοσμωδία,στην Μελλισταλαχτία Γυμνωμένη,πρεσβευμένη ευωδία της μορφής!
Σαν άγγελος γητευμένα θρησκεύομαι,στον σμαραγδένιο κήπο του ανθοφορίστου Παραδείσου!
Στα βάθη της αρχαγγελοποιητής εκκλησίασης,της αγίας αβύσσου των αγερώχων φιλιών!
Γιατί όσο και αν ουρανοθέν συλλάβισα,στον πρωτοπλάστο κόσμο,της πρωτοαγγίχτου νίοτης!
Μια έμπνευση ευδοξάστη και πλέρια ευφροσύνη,πανάγια περιβολούσα,προσκύνησα μονάχα!
Από τα δικά σου τα κοσμογαληνία της ηδονής,τα κοσμοβάπτιστα υπερουσία περίβλεπτα χάδια!
Τη λύτρωση διανθισμένα σαν προσευχήθηκα με πειρασμό,σαν με αγαλλίαση εγκαρτερήθηκα!
Σε όλα τα ευφραδειωμένα,τα αναδυωμένα της ερωτοσύνης,τα άπλεστα αμαράντα λιμάνια!
Απέραντα ανείπωτα ατέρμονα με ευτυχίας ανθοφορούσης αμαρασίο ανθό για να εξαγνιστώ!
Στο αποσαγηνευτικό σου φώς και στα ουρανία της πηγής,τα υπέρτερα ευσεβία σκοτάδια σου!
Τη γή σου με ερωτικής αγάπης εναργείωση για να εκκλησιαστώ με θρησκευομένη ομορφιά!
Μέσα στα δικά σου τα ζωγραφισμένα,τα άσβεστα,τα πρεσβευσία της χαράς ολόγυμνα ταξίδια!
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 8
Στα αγαπημένα: 2
| | | | | | | |
|
