| |
ο ουρανοτσακισμενος αγγελος εσκουπισε τα φτερα του απο τα θρυψαλα ,προσπαθησε ξανα να πεταξει με τα ανημπορα πια φτερα του μετα την πτωση για να ξανανεβει στο φως ,αλλα επεφτε επεφτε συνεχεια στη γη.
περπατησε απο εποχη σε εποχη απο αιωνα σε αιωνα και παντα καποτε απο παρορμηση καποτε απο απλη αναμνηση προσπαθουσε να πεταξει ξανα ψηλα
αερα λιγο αερα ηθελε και λιγο φως ,να θυμηθει το χαδι της γαληνης και την ηρεμια που ερχεται οταν ειναι κανεις μακρυα απο τα πνευματα τα δεμενα με την σαρκα .
στη σημερινη εποχη περιοριστικε να ζει στην αφανεια σε ενα δωματιο μικρο με μια βεραντα και να δουλειει ξυλουργος .
ο αγγελος πηρε τον πρωινο καφε του διαβαζοντας εφημεριδα,ομως ουδολως τον ενδιαφεραν τα νεα και αν ο ολυμπιακος κερδιζε ή η σταρ η κριθαρ θα κανανε διακοπες στη μυκονο για αυτον δεν ειχαν σημασια εψαχνε για αγρυπνιες ,πηγαινε παντα στις αγρυπνιες ,στις πρωτοχριστιανικες εποχες πηγαινε στις κατακομβες αλλα του στενευανε τα φτερα,πηγε και στις ειδωλολατρικες τελετες αλλα πολλη αιμα παιδι μου ποσο πολυ αιμα ο ανταγωνισμος.
τωρα πηγαινε στις αγρυπνιες καθοταν σε μια γωνια με τα φτερα ριγμενα στο σκαμνο να κοιταζει τα προσωπα των εκλησιαζομενων και να βλεπει τις αμαρτιες τους εννιοτε επιανε και καμια κουβεντα με τον αγγελο φυλακα αλλα αυτο το παψε γιατι τον παιρνανε για τρελλο.
τσιμπησε μια φεττα ψωμι με φιλαδελφεια αυτο με την μια γευση στο παραδεισο οπως ελεγε η τηλεοραση και χωθηκε οξω να παει στο πελεκανειο.
σε μια πολυκατοικια οι περαστικοι μαζευτηκαν απο κατω ενω υπηρχε φασαρια παντου,καποιος θα φουνταρει ειπαν κοιταξε πανω και ειδε ενα κακομοιρο με τον αγγελο φυλακα διπλα του θλιμμενο ενω ενας απο τους εκπεσοντες γελαγε,και αυτος εκπεσε και αυτος αλλα οχι με την πρωτη πτωση την γνωστη απο επαρση αυτος επεσε απο αγαπη και διεφερε πολυ απο τον απο κει πανω.
με το που τον ειδε ο αποπανω εκπεσων του φωναξε να παει στο καλο και να μην ανακατευεται σε δουλειες αλλων αυτα ειναι για τα γραφεια των αναχωρησεων δουλεια.
μα σημερα μετα απο αιωνες ελεγε οτι δουλεια του ηταν να σωσει αυτο τον δυστυχο απο την μεταθανατιο καταδικη ,μπορει να μην ηταν καζανια με πισσα αλλα ηξερε την πικρα της καταδικης.
πηρε το ασανσερ για την οροφη .
ανθρωπε μου μην πεταξεις την ζωη σου στον αερα κοιτα με εμενα ειμαι αγγελος χωρις φτερα και ακομα περπατω ακομα προσπαθω ,ο ανθρωπος τον κοιταζε απορημενος θα τον πηρε το διχως αλλο για τρελο ,ο εκπεσων διπλα εβριζε ο αλλος ο φυλακας τον κοιταζε σιωπηλος
μην πεταξεις την ζωη σου ολα διορθωνονται ειναι αλλωστε κριμα τοσο κριμα να χαραμισεις την αιωνιοτητα για μια στιγμη
ο ιδανικος αυτοχειρας τον πηρε το γελιο ,να ενας τρελος , που θελει να σωσει αλλο ενα τρελο ομως απο τρελο και απο μικρο μαθαινει κανεις την αληθεια εφοσον εχουμε τρελους εχουμε ελπιδα ακομα και κατεβηκε απο το περβαζι. γυρισε να δει τον σωτηρα του μα χαθηκε ,ο αγγελος χωρις φτερα ανεβαινε ανεβαινε και δεν το ειχε καταλαβει
τι χρειαζεται θυμηθηκε σαν επανερχονταν στη μνημη του το φως παρα μονο η αυταπαρνηση και η αγαπη για τον κοσμο
ηταν λιγες μερες πριν του αγιου πνευματος
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
