Με εχωσα σενα τεραστιο φερετρο
και φροντισα να μην βγω ποτε απο αυτο
απο εκει μεσα
θα μπορουσα να αναπαυτω εν ειρηνη
μακρια απο τις αρρωστιες του κοσμου
μακρια απο τους καρκινους
τις γαγγραινες
τις χολερες
τους αγιους και τους φιλοδοξους ονειροπολους
μεσα απο εκει
θα μπορουσα να αφεθω σε μια ολοκληρωτικη σηψη
θα σαπιζε μεχρι και το ευλογημενο πνευμα μου
και μια τεραστια δυσοσμια
που ποτε δεν ενιωσε ο κοσμος
θα τον περικλυκλωνε και θα τον εκανε να ξερασει
η δυσοσμια μου
θα τον βοηθαγε να ξερασει τα παντα απο μεσα του
θα ξερναγε εμενα
και το σαπισμενο του ειναι
θα ξερναγε τον θεο του
την αγαπη του
τα ονειρα του
και θα εμενε παραλυτος
διχως ακρα
διχως ακρα για να πιαστει απο τα αρχιδια καποιου
πιο νεκρος απο ποτε
ο ανθρωπος θα εσερνε το κουφαρι στους υπονομους της υπαρξης
θα βολευοταν σε καποια γωνια
και θα μετραγε τα ποντικια που σερνονταν μπροστα του
Μα και η άρνηση όλης αυτής της χολέρας που κουβαλάει ο κόσμος και θάβει ζωντανό τον ήρωα σου, αν δεν δείχνει πόσο κρεμασμένος είναι και ο ίδιος απο τα αρχίδια αυτού του κόσμου , τότε τι δείχνει;
Γραψτους στ αρχίδια σου όλους ρε παιδί μου και ζήσε....έστι θα του έλεγα...δεν χρειάζεται να πεθαίνεις για κανέναν...
