| |
Μάζευα του μυαλού μου τα θραύσματα,
Καθώς πλέον ξημερώνει.
Δεν γίνονται πια θαύματα,
Ούτε η τύχη την καλή της πλευρά φανερώνει.
Χόρευα ξανά τανγκό μονοτονίας
Κι έψαχνα το φάρμακό μου.
Έψαχνα τη δική μου δίδυμη ψυχή
Αυτή που θ’αποκαλώ άνθρωπό μου.
Μα η ζωή,δεν ξέρεις, είναι θάλασσα
Πότε ήρεμη και πότε θυμωμένη.
Την ημέρα εκείνη σύναντησα εσένα
Μια στιγμή πάντα στο μυαλό μου γραμμένη.
Στη ματιά σου είδα αυτή τη δίδυμη ψυχή
Που όλα αυτά τα χρόνια αναζητούσα
Δεν είπες και πολλά μα ένιωθα
Όσα τόσο καιρό ποθούσα.
Είσαι η δίδυμη ψυχή μου.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 4
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
