Λυπάμαι αυτούς που δεν γνώρισαν
Γιατί μιλάνε, χωρίς να ξέρουν
Πώς να μιλήσεις για τη φτώχια;
Χωρίς να την έχεις ζήσει;
Ξέρεις τι είναι να πεινάς;
Και να προσπαθείς να χορτάσεις
Με τσάι και πέντε ελιές;
Και μυρωδιές απ το διπλανό τσουκάλι;
Ξέρεις τι είναι να περπατάς ξυπόλυτος;
Έχεις νοιώσει το πετροζούληγμα;
Έχεις κρύψει το μοναδικό ζευγάρι παπούτσια
Να περιμένουν τις γιορτές, για να εμφανιστούν;
Το έχεις παίξει ήρωας στο κρύο;
Να μελανιάζεις και να λες, δεν κρυώνω
Να μπαίνεις κάτω από το πάπλωμα
Και να το ζεσταίνεις, πριν να σε ζεστάνει;
Λυπάμαι κι αυτούς που γνώρισαν
Αλλά τους βγάζω το καπέλο
Και είναι αυτοί που πρέπει να μιλούν
Αλλά κυρίως να προσπαθούν
Το έχεις παίξει ήρωας στο κρύο;
Να μελανιάζεις και να λες, δεν κρυώνω
Να μπαίνεις κάτω από το πάπλωμα
Και να το ζεσταίνεις, πριν να σε ζεστάνει;
Λυπάμαι κι αυτούς που γνώρισαν
Αλλά τους βγάζω το καπέλο
Και είναι αυτοί που πρέπει να μιλούν!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
Αλλά κυρίως να προσπαθούν!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
ΥΠΟΚΛΙΝΟΜΑΙ Σ'ΑΥΤΟΥΣ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΕΜΠΝΕΥΣΗ ΣΟΥ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!