| |
Μια ιστορία θα σας πω
Που δεν την μαρτυρουνε
μια φορά ένας βοσκής
Τρελό τον αποκαλουνε
Η μέρα ήταν όμορφη
Η μυρα του τυχαία
Το σπιτη του προς το βουνό
Επηγενε ποιο πέρα
Δίχως να ήξερε πολλά
Παρακάλεσε το Χαρο
Το οφις ήταν έτοιμο
Μια δαγκωνια και κάτω
Τα Ματιά του σκωτινιασαν
Ο δρόμος ήταν μαύρος
Μπροστά του ομος φανεικε
Ο Δίας ο μεγαλος
Μην θαρρης ο βασιλιάς
Πως ήρθε έτσι εμπρός σου
Θα σου χαρίσω την ζωή
Και γυρίσεις στο τόπο το δικό σου
Το μόνο που θα ήθελα
Οσο αγνος και εάν είσαι
Ισως σε πούνε και τρελό
Μα μην τους θορύβησε
Υπαρχο θέλω να τους πεις
Οσο υπάρχουν και άλλη
Και έτσι ο Βοσκο ξύπνησε
Στο μέρος του και πάλι
Με λίγη δύναμη που είχε
Κατέβηκε στην πόλη
Ελαλησε το γεγονός
Ετσι το μάθανε όλη
Τρελό τον ανεβαζουνε
Τρελό τον είπα τόσο
Κανένας δεν το πίστευε
Το αγνοούσαν όλοι
Ετσι απο τα πολλά
Ο Βοσκο εχαθη
Ισως να ζει στα βουνά
Ισως κατα στον Άδη
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 4
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
