| |
Το ποτάμι του χρόνου κυλάει
Από δάση ομιχλώδη περνάει
Γεμάτα απ’ τα παιδικά μου παραμύθια
Που στα σπλάχνα τους κοιμίσαν την αλήθεια.
Εξακάταρτο καράβι μέσα του ταξιδεύω εγώ
Αηδόνι του νερού πιάνω να τραγουδώ
Μετρώντας σε κομποσκοίνι τα χρόνια του Χριστού
Άδοντας τα έπη του νεκρού αδερφού.
Σε τρίστρατο υδάτινο τους ανταμώνω
Εκείνοι στο σκότος μα εγώ στο φως
Ίσια στα μάτια τους τα μάτια μου υψώνω
Τριάντα τρία ο ποιητής κι είναι ζωντανός!
Το ποτάμι του χρόνου κυλάει
Από όχθες καταπράσινες με πάει
Αλλάζουν τριγύρω μου σαν ζωγραφιές τα τοπία
Μάτια ξέχειλα από χρώματα στης ζωής τη μαγεία
Τριγύρω μου ακούγονται χαρούμενες φωνές
Γελάκια και βαβίσματα σαν παιδικές ωδές
Τρέχει ο χρόνος μπροστά μου σαν τρελός
Μες στα σπάργανά του μεγαλώνει και ανδρώνεται ο γιος
Απ της ψυχής μου την πηγή αναβλύζει σαν καθάριο νερό
Που όλο δύναμη ξεχύνεται και ξεμακραίνει
Βαρκούλα που αρμενίζει στον Αργοσαρωνικό
Δυο τα χρόνια του τα πλάθει και τα πληθαίνει!
Το ποτάμι του χρόνου κυλάει
Ανάμεσα σε απάτητα όρη γλιστράει
Φέγγει στη κορυφή τους το χιόνι
Λευκό το όνειρο σαν περήφανο παγώνι
Αρπάζομαι απ την πλώρη και κρατιέμαι γερά
Σαν γοργόνα που πρώτη σκίζει τα νερά
Άλλοτε σαν ψάρι σε απύθμενους βυθούς κολυμπώ
Κι άλλοτε αλπινιστής τις κορφές κατακτώ
Καπετάνιος στο δικό μου καράβι
Το τιμόνι του κρατάω γερά
Μπόλικο το λάδι στο καντήλι μου ανάβει
Είμαι από τα γερά τα ταξιδιάρικα σκαριά.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
