| ο αέρας πνιγερός
ο ουρανός σκυφτός
ότι στην γή σωπαινει
είναι αυτό που μένει
μα εγώ παντού μιλάω
παλευω αντιδράω
τον κόσμο δεν θα αλλάξεις
μου λένε οι καταστάσεις
η νύχτα πια μουντή
οι άνθρωποι χλωμοί
βαρέθηκα τα ιδια
να γλύφουνε συντρίμμια
πατώματα ανιαρά
και εγώ στα χλιαρά
το όνειρο που είχα
μου έγινε μια ψίχα
|
![](skin/images/spacer.gif) | ![](skin/images/spacer.gif) | ![](skin/images/spacer.gif) | ![](skin/images/spacer.gif) | ![](skin/images/spacer.gif) | ![](skin/images/spacer.gif) | | Στατιστικά στοιχεία | | ![](skin/images/spacer.gif) | | Σχόλια: 1 Στα αγαπημένα: 0
| | ![](skin/images/spacer.gif) | | | | ![](skin/images/spacer.gif) |
|