stixoi.info: συλλέκτες

			Σύνδεση	Εγγραφή	Πλαίσιο χρήσης
	132741 Τραγούδια, 271229 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις

συλλέκτες

...ή που θα 'χουν κουκούτσι μέσα ή που θα 'χουν τσόφλι απ' έξω...

[color=#660000][font=Segoe Print]Θυμάμαι που της το 'βαλα στο χέρι και της το 'κλεισα. Με κοιτούσε σα χαμένη.
-Ε..ευχαριστώ.
-Έχεις τσέπη; είναι γερή;
-Τσέπη;... ε εε ναί...
-Βάλτο μέσα. Πήγαινε τώρα. Βραδιάζει.[/font][/color]

[color=#663300]δυο μικρές παράγραφοι από το "αυτοί"[/color]

[color=#000000][B]Κάστανο[/B][/color]

[color=#993300]Μια μέρα λοιπόν στην αυλή του σχολείου -πήγαινα ακόμα δημοτικό- βλέπω μπροστά μου ένα κάστανο! Τι τύχη! Έσκυψα και το μάζεψα. Είχα φάει μια φορά ένα κάστανο και μου είχε αρέσει πολύ.
Το βάζω στην τσέπη της ποδιάς -τις φορούσαμε τότε και τα αγόρια μέχρι την τέταρτη τάξη- και τρέχω να βρω τον αδελφό μου. Σκέφτηκα να μην το έτρωγα μόνος μου... Πως κάνω κάποια στιγμή να το βρω και ωχ! Τρύπια τσέπη. Πάει το κάστανο!
Όσο κι αν έψαξα δεν το βρήκα το κάστανο μου.
Με βρήκε η δασκάλα η μαμά του φίλου μου του Δημήτρη να κλαίω απαρηγόρητος. Άντε τώρα να της εξηγήσεις.
-Τι έγινε Ζαχαρία ποιος σε πείραξε;
-Κυρία βρήκα ένα κάστανο και το έχασα!
-Και γιαυτό κλαις βρε χαζέ; Η μαμά σου θα σου πάρει πολλά κάστανα.
-Όχι κυρία, μη τη μαμά μου...
Χρόνια μετά, έμαθα πως η δασκάλα μου εντυπωσιασμένη από το περιστατικό το έγραψε στο ημερολόγιο της.
Χρόνια μετά, δούλεψα σε ξένους -οι ξένοι πληρώνουν- κι αγόρασα κάστανα. Έφαγα τόσα κάστανα που απορώ πως δεν έσκασα.[/color]

[color=#000000][B]Παιχνίδια[/B][/color]

[color=#993300]Μας βάζει μια μέρα η δασκάλα η μαμά του φίλου μου του Δημήτρη να γράψουμε έκθεση. Θέμα: Τα παιχνίδια μου. Γράφω κι εγώ:
Εγώ δεν έχω παιχνίδια. Μου φάνηκε όμως λίγο -καλά τι έγραφαν όλοι τόση ώρα;- κι έτσι πρόσθεσα: γι αυτό δεν παίζω τις ελεύθερες μου ώρες. Αυτό το ελεύθερες το είχα ακούσει που το λέγανε.
Τη φώναξε αυτήν η δασκάλα και μιλούσαν ώρα πολλή. Ύστερα θυμάμαι πως έφαγα ξύλο και το βράδυ διάβασα που έγραφε κάτω από την “έκθεση”:
Ζαχαρία πως δεν έχεις παιχνίδια; Έχεις σκάκι και τάβλι.
Της είχε πει αυτή για κάτι “κουτιά” αυτουνού, που απαγορευόταν και να τα αγγίξω μόνο.
Η ηλιθιότητα σ' όλο της το μεγαλείο! Δε συμπαθούσα πια τη δασκάλα τόσο πολύ.[/color]


		Στατιστικά στοιχεία
	Σχόλια: 7 Στα αγαπημένα: 0


		Ταξινόμηση
	Κατηγορίες Αναμνήσεις & Βιώματα Ομάδα Ελεύθερος στίχος - Ποίηση

Επιλογές

	Κοινή χρήση facebook
	Στα αγαπημένα
	Εκτυπώσιμη μορφή
	Μήνυμα στο δημιουργό
	Σχόλια του μέλους
	Αναφορά!

αν οι λέξεις μου σας φαίνονται πικρές, κοιτάξτε πίσω τους...

kantadoros 08-07-2013 @ 19:29	...the hour is getting late... B.D. https://www.youtube.com/watch?v=iAokbzTadEI ::smile.::
ierapostolos 08-07-2013 @ 22:13	::theos.:: ::theos.:: ::theos.::
Ναταλία... 09-07-2013 @ 13:50	Το βάζω στην τσέπη της ποδιάς -τις φορούσαμε τότε και τα αγόρια μέχρι την τέταρτη τάξη- και τρέχω να βρω τον αδελφό μου. Σκέφτηκα να μην το έτρωγα μόνος μου.. Εγώ αυτό ξεχώρισα !!!!!!!!!!!!!! ::yes.:: ::yes.:: ::theos.::
YABER 09-07-2013 @ 15:57	::up.:: ::up.:: ::yes.:: http://www.youtube.com/watch?v=amu71Rd4wJs http://www.youtube.com/watch?feature=player_embedded&v=2cQEVmEJdJI
dante537 14-07-2013 @ 15:07	Όταν οι άλλοι δυσκολεύονται να δούνε την προοπτική του άλλου, πως να καταλάβουν τι σημαίνει να είσαι χωρίς παιχνίδια, και το να ενθουσιάζεσαι από ένα κάστανο? Πρέπει να δοκιμάσεις να δεις κάποτε ζωή από μάτια άλλου! ::yes.:: ::up.::
adespotoi 24-07-2013 @ 14:03	εγώ λιμπιζόμουνα τα κάστανα από την εικόνα του καστανά στο βιβλίο του δημοτικού και τα παιχνίδια μου ήταν οι χρυσόμυγες που τις δέναμε και πετούσανε, μετά έπαιξα κι άλλα παιχνίδια με παιδιά στις αλάνες του χωριού στα Καρδάμυλα και το Πυτιός της Χίου. χάρηκα Ζαχαρία που μ' έκανες να τα αναπολήσω μακάρι και συ. ::rol.::
adespotoi 28-07-2013 @ 15:37	για να λέμε τα πράματα με σωστούς όρους εφτά νομά, φτωχοί Ρομά, σ' ογρό δομά. από ευγένια άλλο τίποτα κι η απελπισία στο αποκορύφωμα. ευχαριστώ για όλα φίλε Ζάχο. ::smile.:: ::smile.:: ::smile.::

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο