| |
Ακούει κανείς αυτή τη θάλασσα που κλαίει;
Είναι δική μου.
Είμαι εγώ, είμαι η Σοφία.
Αυτή η γυναίκα που αναζήτησε τη λάγνα και άγνωστη ουσία της ζωής.
Δε προτίμησα στο διάβα μου πόνο μονάχα να γευτώ,
ούτε και τα βάσανα να 'χω να με ζούνε που κατέχω.
Όμως οι μοίρες είχανε θέληση το άλικο γραφτό μου ιερό
να πέφτει βαθιά στην ίριδα των ματιών μου ως να ‘τανε νερό.
Είδα ανθρώπους. Περπάτησα μαζί τους.
Κάποιοι απ’ αυτούς με πίστεψαν, άλλοι με έβλαψαν,
κάποιοι με αγάπησαν για να ‘χω ένα σώμα να κοιμάμαι...
και λίγοι ακόμη που με θάμπωσαν με έρωτα ή σφάλματα,
απλά για να λυπάμαι και προπαντός, να τους θυμάμαι. Να τους φοβάμαι.
Ναι. Εγώ. Είμαι η Σοφία.
Αυτή, που ούτε ένας δε θυσίασε κάτι μικρό για μένα.
Πού υπάρχει ο γαλάζιος ουρανός για εκείνους που ποτέ δεν πήραν;
Ακούει κανείς αυτή τη θάλασσα που κλαίει;
Εγώ αυτή,
που με κουβάλησε ως στο τώρα μου ετούτη η παράδοξη πορεία: Το παρελθόν,
τα πρόσωπά του, οι συνθήκες μα και οι κόποι που θάφτηκαν μαζί με τις αλήθειες μου.
Οι ευτυχίες των μικρών-μικρών στιγμών μα κι η αιτία ή η ανία των χαμένων ονείρων μου.
Η άτυπη γέφυρα που ενώνει τα δυό βλέφαρα απ’ τις άκρες.
Θέλω να φύγει η φωτιά. Ζητάω ένα βλέμμα παιδικό και μια ζεστή αγκαλιά,
κάποια ορμή από κουράγιο μήπως και ξαναζήσω.
Να συνεχίσω. Μη μου στερείτε την ελπίδα μωρέ!!
Μη βάφετε το άσπρο των ματιών μου με το χρώμα της απόλυτης ερημιάς...
Θέλω τα σημάδια των καιρών να με διαβάζουν.
Κι αυτά, ας ξέρουν τα δικά μου σημεία τα σκαλιστά του πάθους,
των αυτούσιων αναγκών και προσωπικών μου οιωνών.
Ναι. Είμαι εγώ. Είμαι η Σοφία.
Ακούει κανείς αυτή τη θάλασσα που κλαίει;
Είναι δική μου.
Τίτλος: " Ύστατη παράκληση ζωής "
Ερμηνεία - Ποίηση - Λόγια: Βασίλης Σκανδάμης -
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 0
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
