| |
Ενα κρυο δειλινο παρασκευης
το μονο που μπορει να μου θυμισει
ειναι εσενα
κατι απογευματα που ειμασταν μαζι
και διαθεσιμοι δεν ειμασταν για κανενα
και κατι βραδυα που ακουγονταν φωνες
θυμαμαι μου λεγες πως δεν θα με πληγωσει, ποτε του ανθρωπος
ουτε και συγγενεις
μαλλων περιμενες να το ανταποδωσεις
και οπως χαραματα μας επιαναν καλα
επεφτες πανω μου και γελαγες μαζι μου
γιατι κοντα σου ανοιξα πανια
και δεν χωρουσε αλλος στην ζωη μου
και περναγαν οι ωρες και οι στιγμες
και αλλαζε ο τροπος που κοιτουσες
εβγαινε ο ηλιος και εσυ αλλαζες μ'αυτες
εσυ που ελεγες παντα θα μαγαπουσες..
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
