...δροσιά που αργοσταλάζει απ' ανθισμένο αγκάθι, αχτιδοβόλων χεριών έλεος αγκαλιάζει μια καρδιά που σπαζει...(Γ.Τ.)
Σιγά
Σιγά-σιγά γίνομαι κι εγώ παλιά
Είτε φύγεις
Είτε φύγω
Ένα σημαδάκι στη σκόνη θα μείνει κι αυτό για λίγο
Τρέχα – γύρευε τι μαρτυρά
Σιγά μη θυμάται κανείς το χαμόγελο της άχρηστης αγάπης
Ή εκείνο το «κι εγώ;» που ντράπηκε να βγει να παίξει
Αν η αγάπη ήταν άχρηστη δεν ήταν αγάπη.
Το σημαδάκι αν ήταν σημαδάκι αγάπης κάτι θα μαρτυρούσε...ακόμα και μέσα στη σκόνη.
Για το «κι εγώ;» το είπες εσύ...ντράπηκε.
::love.::
