| |
[align=center]
Είμαι εδώ σ' ένα μέρος που μιλούν τ' αστέρια
και στον ουρανό πετούν λευκά περιστέρια
ζω νωχελικά μέσα στα ζεστά μεσημέρια
και στην θάλασσα βουτώ να δροσίσω τα χέρια
Ζω στο ρυθμό που καθορίζει η μοίρα
αιώνες αιώνων αγάπη δεν πήρα
μόνο μην ακουμπάς είμαι όλος φύρα
ξάφνου αν αποκάνω η γη μένει στείρα
Μέσα στις ερημιάς το νου και της καρδιάς το χτύπο
χρόνια ταξίδευα την θάλασσα χαλάρωσε ρε τύπο
τριάντα χρόνους έψαχνα για να της βρω την άκρη
και τώρα στα γεράματα θεωρώ πως ήταν αυταπάτη
Κάτσε καλά βρε μασκαρά που ζεις στο περιγιάλι
πολλοί εταξιδέψανε μα δεν γύρισαν άλλοι
((....αναπόδοτε και η θάλασσα τους εαυτήν νεκρούς....))
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 4
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
