| |
ακουσα καποτε μια ιστορια
για ενα γερο που ξερε τα παραμυθια ολου του κοσμου
στα χειλη του σου εφτιαχνε παλατια και ρουμπινια
και στο τελος της ιστοριας εδινε διδαγματα περισσα
δεν εφτασε ,δεν αρκεισε ο καιρος
και ο γερος εγινε ιστορια ο ιδιος
παντα τα παραμυθια τελειωνουνε
καποτε γρηγορα σχεδον απο την αρχη
δεν ειναι η ζωη μας ενα παραμυθι
μα ουτε και τραγωδια να θρηναμε απο την αρχη
βαστα καλα και τραβα περα περα
με τον ηλιο τον βιγλατορα
και με σκοπο στη φλογερα
ακουσα καποτε και γω τα παραμυθα μα δεν τα ελεγε
γερο σοφος μονο πολιτικοι στα εριφια
και τωρα με τα αυτια μου βουλωμενα σαν ακουω των σειρηνων καλεσμα
σαν να ακουω δολοπλοκο το σκοπο
σιαζω τα αρμενα και παω παραπερα
ειμαι ακομα ζωντανος
ακουσαμε μαζι με ολους
καναμε λαθοι και λιγο το σωστο
μα δεν μειναμε να θρηναμε σαν βρεφοι
ξερουμε οτι πρεπει να παλεψουμε για αυτο
ισια μπροστα στα αρμενα με το ονειρο στα στηθια
ισια μπροστα θα παμε μακρυα
και αν μας γελασανε στην αρχη σαν παραμυθια
παψαμε τωρα να κραταμε την φωνη μας χαμηλα
καπου χαραζει καπου νυκτωνει
ολοι οσοι μειναμε ας μας πεισμωνει
και ας παλεψουμε για ολα απο την αρχη ξανα
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 4
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
