| |
Από το παράθυρο γερμένη
προς τη μεριά της νύχτας
σε κοιτώ
η ανάσα σου ανεβαίνει
με τα μαλλιά τ’ ανέμου
προς τα δω.
Ένα ένα τα σπίτια περνάς
δεν θα σταθείς στο δικό μου
χάνεσαι μέσα στ’ άδεια στενά
στο πεινασμένο χέρι του δρόμου.
Ένα βλέμμα σου μπορούσε
τις δυο ζωές μας να χαλούσε.
Το παράθυρο κλείνω βιαστικά
κι η ματιά σου στο τζάμι
ξαστοχά.
Ένα ένα τα σπίτια περνάς
δεν θα σταθείς στο δικό μου
χάνεσαι μέσα στ’ άδεια στενά
στο πεινασμένο χέρι του δρόμου.
Εκεί που της φωνής ο αντίλαλος σπάει
ξανά βυθίζομαι.
Εκεί που της φωνής ο αντίλαλος σπάει
ξανά βυθίζομαι.
Εκεί που της φωνής ο αντίλαλος σπάει
ξανά βυθίζομαι.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 4
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
