Μουδιάζεις τελικά από ένα τέτοιο τσίμπημα
και ποια δεν είσαι διαθέσιμος για τις κινήσεις
και σαν να πέφτει η ζωή με την προπόλη
σε τυλίγει και σε βγάζει από την πόλη
την πόλη την κοιτούσα ταραντούλα
με τον ιστό της να μου γνέθει υποθέσεις
ήτανε άγρια τη νύχτα με τα χαμηλά τα φώτα
και είχα στην πλάτη και τα μάτια και τα νώτα
ο ίσκιος της ήταν μεγάλος κι η σιωπή της αδυσώπητη
κι η απειλή χειρότερη από τη δράση της μες τη συνείδηση
μα αφού με τέχνη και με νήματα αποστασιοποίηση με πάστωσε
την αγαπάω την ομορφιά της και τη χάρη της που με ελάττωσε
