| |
Την μέρα που γεννήθηκα ήταν όλα ωραία, χαιρόμουνα, χαιρόσουνα, χαιρόμασταν παρέα.
Μα ηρθε ο καιρός ο χρόνος να το αλλάξει γιατί τόσα χρόνια μου είχαν ρίξει στάχτη.
Στους δρόμους και αν θα βγω θα δω μοναχά μια εικόνα στου κόσμου τις φαμίλιες μυρίζει φρέσκο πτώμα.
Και όπως είναι λογικό και συμβαίνει πάντα η λογική με την καρδιά θα ναι εχθροί για πάντα.
Κάποιος είχε βγάλει μια παροιμία, καθαρός ουρανός αστραπές δεν φοβάται μα αν μετά έρθει μπορα τραβάτε με τραβάτε. Την ζωή ρε τι την βαράτε;
Μπορεί να μην είμαι μορφωμένος όπως είναι οι άλλοι τουλάχιστον γνωρίζω της ζωή το ψέμα το ρημάδι.
Στάσου λοιπόν εκεί που είσαι τώρα, κοίτα με στα ματιά και αν μπορείς μετά προχώρα.
Αν μπορείς μετά προχωρά.
Έτσι λοιπόν μετά από μπόρες και αστραπές την τελευταία μου πνοή την άφησα στο χθες.
(ρεφρεν)
Και τώρα πλέον φάντασμα στους γνώριμους τους δρόμους επάνω απ τα κεφάλια σας σας ρίχνω νέους φόβους.
Γιατί απ το μηδέν ξεκίνησα και από το μηδέν είπα πως θα συνεχίσω αφού η ζωή με κέρασε φαρμάκι με φαρμάκι είπα να την σβήσω.
Ας αφήσουμε λοιπόν κάτω τις κακίες μπορεί να μην με βλέπετε αλλά εγώ βλέπω τις δικιές σας αμαρτίες .
Το μέρος που γεννήθηκα τώρα είναι στοιχειωμένο και εγώ πλέον φάντασμα μα ακόμα επιμένω.
Επιμένω πως το δίκιο δεν χάθηκε ακόμα είναι κάπου εκεί έξω χαμένο εγκλωβισμένο στα ανάκτορα του κόσμου παγιδευμένο.
Περιμένει το ξημέρωμα μα και την ανατολή περιμένει κάποιον να το πάρει να χαθεί.
Κι εγώ εδώ νεκρός αόρατος και μη περπατώ πάνω σε φάμπρικες σκορπίζω ταραχή.
*** Και τώρα πλέον φάντασμα στους γνώριμους τους δρόμους επάνω απ τα κεφάλια σας σας ρίχνω νέους φόβους.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
