| |
Ένας χρόνος μένει...
σ'ένα χρόνο θα'χεις φύγει
απομεινάρια μιας μέρας, μια ολόκληρη ζωή
κι εγώ που μοναχή στα βήματά σου περπατούσα
το πέρασμά σου σ'ένα χρόνο, αχ θα'χει ξεθωριάσει.
Σ'ένα χρόνο θα'χεις φύγει
κι εγώ πώς να μαζέψω τις στιγμές;
προίκα ζωής τα μάτια σου κι αγέρας τ'άρωμά σου
τα δάκρυά μου αργοσταλάν, κι εσύ δεν τα στεγνώνεις..
μακριά σου όλα είναι γκρί, αποχρωματισμένα,
γι'αυτό σαν φεύγεις άσε μου για χρώμα το φιλί σου
να μου δροσίζει τα πρωινά και να με καίει τις νύχτες.
Ας μην τελειώσει, Θεέ, ποτέ
ποτέ αυτός ο χρόνος
γιατί ποτέ δεν χόρτασα την άνοιξη κοντά σου
απηυδισμένη, με λυγμούς, κι αυτή μακριά θα πάει
κι εγώ σαν χήρα θα φορώ, το μαύρο του χειμώνα...
Δύο χειμώνες μ'άφησες, ζεστά να σε τυλίξω
χίλιους χειμώνες μοναξιά, θα κάνει στην καρδιά μου...
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 5
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
