| |
Μέσα στη φτήνια και τη μανία
ζεις.
Κυλούν από τα όνειρα οι μέρες. Χάνονται.
Κι οι ώρες; Τρέχουν κι αυτές. Φευγάτες, αέρινες. Να κρυφτούν.
Να δραπετεύσουν.
Μέσα σε έρωτες φτηνούς και σε μαχαίρια δίκοπα
ζεις.
Αναζητείς την απομόνωση.
Της ψυχής τη μόνη αποχώρηση. Και τη συγκάλυψη.
Του μάταιου τούτου κόσμου, του ανόητου, τη δικαίωση.
Μέσα σε μολύβια μαύρα και σε σκοτάδια
ζεις.
Σε φώτα σβησμένα.
Σε φεγγάρια κόκκινα.
Και σε σπασμένα γυαλιά. Εκεί αφήνεις τους εαυτούς σου. Σκόρπιους.
Κι αυτοί ξεπετάγονται ένας-ένας.
Αργά και σιγά.
Δειλά-δειλά στην αρχή.
Με βουή και δύναμη, με σφρίγος και με ρίγος, έπειτα.
Ίδιοι εσύ.
Κι ανάμεσά τους, κάπου εκεί κι εκείνος, ένας απ’ όλους
ζεις μάταια κι εσύ.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 7
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
