| |
Στέκεσαι στο μπαρ,
όπως κάθε άλλος κανονικός και
ασήμαντος άνθρωπος.
Βέβαια δεν είσαι καθόλου κανονικός,
αλλά είσαι εξίσου ασήμαντος.
Ο καθένας πιστεύει στο άστρο του αλλιώς δε θα ζούσε.
Είναι στιγμές που απορείς πώς είναι
δυνατόν να μην τρελαίνεσαι....
Νεκρά πρόσωπα,
φωνές,
κλάματα,
γαμήσια,
σειρήνες...
Ο βρώμικος ήχος της πόλης...
Κι ενώ
η λαίδη Θλίψη στέκει πάνω απ' το κεφάλι σου,
το σώμα ενός νεκρού που δεν έχει πεθάνει ακόμα,
χωρίς ίχνος φιλοδοξίας...
σε χαιρετάει γελώντας..
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 5
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
