| |
Είχα ταξιδεύοντας
μες το μυαλό μια ζάλη
κι ήταν σαν να κράταγα,
αιώνιο μυστικό
Σαν αυτά που μου λεγες
να μην τα πω ποτέ μου
ήσουνα απέναντι
κρατούσες φυλαχτό
Μες τα δυο τα μάτια σου
να λάμπει η σελήνη
μια όαση να χάνεται
στα βάθη του μυαλού
Στ' άπιαστα τα όνειρα,
του νου , που ταξιδεύει
είσαι οτι χάνεται
και οτι εσυ ζητάς
Έρχεσαι απ τα πέλαγα
και παίρνεις την ψυχή μου
κι ύστερα να χάνεσαι
να μη γυρνάς ξανά
Μεσα στο χρυσό, δωμάτιο
που χορεύεις
πάνω σου ολόγυμνο
το φως του φεγγαριού
Σα να μη θυμάμαι πια
αυτά που εχουν γίνει
να ξυπνώ, να βρίσκομαι
στης γης , το πουθενά
Θα σαι αυτό το όνειρο
που πάντα περιμένω
κι η ανάσα να μετρά
τους χτύπους της καρδιάς.....
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
