| |
Τρίξαν τ’ άστρα και πέσαν στη μέρα
κι οι πολίτες πάνε γι’αλλού,
με phones - tablets και μπαγκάζια,
photoclik και στους γυαλούς.
Να ουρές, ξενοδοχεία,
να θυμός και φασαρία,
τα σκουπίδια στη γωνία,
τα κορμιά στη λιτανεία
να γυρνάνε...να γυρνάνε.
Είν’ αυτή η επιθυμία,
σα γλυκειά τυραννία,
σα τ’ απύθμενο πηγάδι,
π’ όλο ρίχνεις μα δε πιάνεις.
Ήλιοι χάσκουν στη κοιλιά τους
και γλωσίτσες φεγγαριού,
μα το αίσθημα...φθαρμένο,
σα μια κότα βυζητού.
Δε τη βρίσκουν σε ρωτάνε,
και γι’αρκούδες σου μιλούν
μα το γλέντι κάνει βόλτα,
στη στιγμή και πάει γι’ αλλού.
Είν’ αυτή η επιθυμία,
σα τυφλή τυραννία,
σα τ’ απύθμενο πηγάδι,
π’ όλο πέφτεις μα δε φτάνεις.
Κι όταν μείνουν λίγο μόνοι,
στη σιωπή με το τριζόνι,
μέσ’τους θάμνους και τις πέτρες,
παραπαίουν οι θεομπαίκτες.
Οι εικόνες έχουν γέλιο
κι οι ματιές παιχνίδισμα,
οι απόψεις απλωμένες
απ’ τό συνονθύλευμα.
Είν’ αυτή η επιθυμία,
σαν ερεινύα
σα τ΄απύθμενο πηγάδι,
σα το στόμα του άδη.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 5
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
