| Κραυγές και δάκρυα για έλεος
Δάκρυα φόβου και χαράς
Όπλα εκρύγνονται εκωφαντικά
Τη μέρα που χάθηκε η αθωότητα
Οι Σειρήνες ηχούν σαν δυνατή κραυγή παιδιών
Γονείς εμφανίζονται στο τοπίο
Τι πήγε στραβά; Κανείς δεν ξέρει
Η αθωότητα είχε πια χαθεί
Οι ζωές για πάντα έφυγαν
Ένα σχολέιο έμεινα να κοιτά σαν Τάρταρος
Κανένας ποτέ δεν θα ξεχάσει
Τη μέρα που χάθηκε η αθωότητα
|
![](skin/images/spacer.gif) | ![](skin/images/spacer.gif) | ![](skin/images/spacer.gif) | ![](skin/images/spacer.gif) | ![](skin/images/spacer.gif) | ![](skin/images/spacer.gif) | | Στατιστικά στοιχεία | | ![](skin/images/spacer.gif) | | Σχόλια: 1 Στα αγαπημένα: 0
| | ![](skin/images/spacer.gif) | | | | ![](skin/images/spacer.gif) |
|