Ώσπου έγινε η εκδίκηση όπλο μας κι ελπίδα
μήπως και στον κόσμο αυτό
μπορέσουμε να δούμε φως.
Το μίσος φώλιασε μες στη ψυχή μας
κι έφερε σκοτάδι, καταχνιά
μα τα αισθήματα δεν τα γεννάμε εμείς
μα οι άλλοι στην καρδιά μας.
Κι αυτοί μας 'τάξαν δίκιο,
μας 'τάξαν χώμα και νερό
κι είδαμε τσιμέντο και αλμύρα.
Τώρα μας κοιτάν με φθόνο
θέλοντας να πάρουν κι αυτά
που χρόνια κι αίματα μετά, κερδίσαμε.
Νόμισαν πως χωρίς φως πάψαμε να βλέπουμε
κι είπαν στους τυφλούς βασιλεύει ο μονόφθαλμος
μα στα τσιμέντα μέσα βρεθήκαν σιδεριές,
σίδερα αιχμηρά που βγάζουν μάτια.
Κι αυτοί δε ξέρουν ένα
το καλύτερο ίσως,
ότι βλέπουμε.
