| |
| | λίβας |  | | |
και ξαφνικά ένας φόβος
σαν δυνατός αέρας
πέρασε το κορμί μου
δεν ήταν παγωμένος
ήτανε λίβας, όπως έλεγε η γιαγιά
τον θυμάμαι τον λίβα,
όποτε έκανε ζέστη και φύσαγε
ερχόταν ο λίβας,
κι εγώ μικρή, σκεφτόμουν
θαναι ο μπαμπούλας
κι όμως ήταν ο λίβας
ο άνεμος που ναι μεν καθάριζε κι αυτός
σκέψεις, συναισθήματα,μυρωδιές
κι έπαιρνε όπως κάθε άνεμος
μακριά τα πάντα
μα σε έκαιγε
εκτός, εκτός αν βρισκόσουν κοντά στην θάλασσα
κι έριχνες μια βουτιά
τότε ούτε λίβας, ούτε τίποτε δεν μπορούσαν να σε φοβίσουν
έτσι λοιπόν σαν λίβας,
κάθε φορά, που έρχονται οι καινούργιες εξετάσεις
κάθε φορά,
και παριστάνω την αδιάφορη
απλά για να μην καταλαβαίνειι το παιδί
γιατί έχει και εκείνο επωμισθεί το μεριδιό του και πηγαίνει
χωρίς παράπονα,
εκείνο για να μην στεναχωρήσει εμένα και εγώ εκείνο
μα κάθε φορά Εκείνος είναι μονο παρών
όταν κάνεις ότι είναι να κάνεις
και κάθε φορά είσαι μονος σου με Εκείνον μετά,
και γίνεται κάθε φορά η παραλία, που άμα είσαι κοντά της
δεν σε νοιάζει τίποτε, ούτε λίβας, ούτε ζέστη,
κάνεις βουτιά μέσα της και αυτή μέσα σου,
και είναι όλα αλλιώς, μπλέ και φωτεινά,
ας είναι μαζί μας πάντα,
και ότι επιτρέψει,
ότι επιτρέψει,
να ζήσει η καρδιά μαζί με Εκείνον,
θα το αντέξει....
γιαυτό τα κεφάλια ψηλά,
και ούτε λέξη, λοιπόν, ούτε λέξη.....
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 9
Στα αγαπημένα: 1
| | | | | | | |
| | ελπίζω αρα ζω, με αγάπη, κι η αγάπη ποτέ δεν χάνεται.. | | | |
|
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
