| |
ΤΟ ΑΙΝΙΓΜΑ ΤΗΣ ΝΥΧΤΑΣ
Καμιά στιγμή νεκρή δεν μπορεί να σε κλέψει
Τις λέξεις που φεύγουν ποτέ δε μετράει
Κι αυτή που ποτέ σου δεν κατέκτησες λέξη
Στα μούτρα σου άχαρη τώρα πετάει
Στη σιωπή της τροχιάς σου που έχεις διανύσει
Ένα γράμμα το κλάμα σου σ' ένα χαρτί
Πλαστικά ομοιώματα που έχεις διαλύσει
Τώρα δέχεσαι ένα χάδι και ένα φιλί
Βιτρίνα που κλαίνε γυμνά τα φιλιά σου
Εύχεσαι για πάντα να τραγουδάς
Γίνε κραυγή και διώξτο μακριά σου
Το αίνιγμα στη νύχτα που κρεμάς
Προσεύχεσαι τώρα το μέλλον σου να πετύχεις
Την αναίσχυντη απόλυτη ηδονή
Οι λέξεις δεν βοηθούν να ευτυχήσεις
Μα πάντα ακολουθούν τη διαδρομή
Κλείσε τώρα τα φώτα της ψυχής σου
Και πρόλαβε της πόλης τη φωτιά
Νεκρή η ώρα τα δάκρυα κι η φωνή σου
Κι απόψε σε κλείνει σ' ατάραχα νερά
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 1
| | | | | | | |
|
