| |
Σε φωνάζω για τη θανατηφόρα μάχη,
Ω! άνθρωπε! Είναι αφόρητο, ν' ανέχεσαι όλα τούτα:
Την Απόγνωση και Αδιαφορία στα μάτια των νέων ,
Την Ωριμότητα που του Χριστού τις εντολές
αντικατέστησε με ψέμα,
Τα γηρατειά με το μαχαίρι της Απελπισίας στην καρδιά,
Τον βαθύπλουτο με κορδωμένο βήμα, το είδωλο
και ήρωα της εποχής,
Τη Γαλιφιά και τη Λαγνεία που ευημερούν γλεντώντας
Όταν είναι πιο σίγουρο να συναντάς δεινόσαυρους,
παρά Ευγένεια και Ειλικρίνεια,
Όταν ακούς την Λογοδιάρροια του πολυμαθή φαύλου,
Την ανθρώπινη Ψυχή ακάθαρτη και κούφια,
που σε γεμίζει φρίκη,
Την πωρωμένη Συνείδηση βουτηγμένη μες στη λάσπη,
Την άφθαστη Υποκρισία κρυμμένη πίσω
απ' τη μάσκα θείας καλοσύνης,
Την παραγκωνισμένη Τέχνη από τις αίθουσες και τις οθόνες
διωγμένη με κλωτσιά,
Τους Καραγκιόζηδες και Φασουλήδες
που χωρίς κόπο δρέπουν δάφνες,
Τον ξεδιάντροπο Εκβιασμό ντυμένο
με την καθαρή τήβεννο του δικαίου,
Την Υπεροψία για τους ένδοξους προγόνους, που όμως δε
δέχτηκαν με την ψυχή τους,
Την αληθινή Πίστη, που μετέτρεψαν σε βαρετές τελετές,
Την Εντιμότητα μπλεγμένη στα ύπουλα δίχτυα της αδικίας.
Μα όμως, ποιος μπορεί ν' αλλάξει το κατεστημένο,
αν αδρανείς εσύ;
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 7
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
