| |
Της σκεψης ο πρωτοτοκος φοβος του φανερωθει
Και το καθαριο θολωσε ουρλιαξαν τα γιατι
Ο δρομος παντοτε εκει μα πιστη ουτε γνωση
Ελπιδας νομισε κερι για σταμπα σφραγιστη
Στις μερες του εγυρευε στεφανια απο δαφνη
Τις νυχτες παρακαλαγε λεπρους για αγκαλια
Μοναδικος του οδηγος ενα σβηστο φαναρι
Στο μαυρο εβλεπε το φως στην παχνη ξαστερια
Γελουσε σαν ελευθερος μα εκλαιγε σαν σκλαβος
Τουβλο στο τουβλο εχτιζε τα πως και τα γιατι
Πως πηρες πες μου το μαντρι βαρκας να ειν ο φαρος
Και νομισες κατακλυσμο μηνος Μαγιου βροχη
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 4
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
