Σύνδεση

Εγγραφή

Πλαίσιο χρήσης
132742 Τραγούδια, 271237 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις
 

 είχε ομίχλη εκείνη η ημέρα
 
Θυμάμαι, πως είχε ομίχλη εκείνη η ημέρα..

Τα πάντα ήταν σκεπασμένα ,πέρα ως πέρα.

Εγώ πιστεύω ο ήλιος πως δεν ήθελε να δει.

Της μέρας τα μελλούμενα και στεναχωρηθεί.



Αργά περπάταγε στον δρόμο, η κυρα Λένα.

Βαριά ήταν τα βήματα, τα χρόνια περασμένα.

Αργά την οδηγούσανε ,στην εκκλησιά να πάει.

Προσκύνημα στην Παναγιά, που τόσο αγαπάει.



Πέντε παιδιά ανάθρεψε και σπούδασε στα ξένα.

Μα όλα στα ξένα μείνανε ,κοντά της ούτε ένα.

Ζωές δικές τους κάνανε και πλούτισαν αυτά.

Κανένα όμως δίπλα της ,τώρα στα γηρατειά.



Κάθε που είναι Κυριακή ,πάει στην εκκλησιά.

Τον πόνο της ψυχής της ,να πει στην Παναγιά.

Όσο κρατάει η λειτουργία ,εκείνη της μιλάει.

Και πάντα κάθε Κυριακή, τα Αγια κοινωνάει.



Μιλά και λέει στην Παναγιά ,όλα τα βάσανα της.

Πόσο της λείπουνε πολύ ,τα πέντε τα παιδιά της.

Παρακαλάει να είναι καλά, εκεί μακριά στα ξένα.

Να είναι καλά και να είναι πάντα, αγαπημένα.





Αργά και αργά κατάφερε, φτάνει στην εκκλησία.

Μα είχε αργήσει η φτωχή, τέλειωνε η λειτουργία.

Λαχτάρησε η ψυχούλα της, μήπως δεν μεταλάβει.

Και η καρδιά την πρόδωσε ,δίχως να καταλάβει.





Τρέξανε όλοι απάνω της ,τι έχεις κυρα Λένα;

Και ο παπάς στο πλάι της ,όλοι τα’ χουν χαμένα.

Τι να σου κάνω τέκνο μου; ποιον να ειδοποιήσω;

Η κυρα Λένα ψέλλισε σιγά ,θέλω να κοινωνήσω!!





Τρέχει ο δόλιος ο παπάς ,φέρνει την κοινωνία.

Κι αμέσως την μετάλαβε, δίνοντας ευλογία.

Γέμισε ομίχλη ξαφνικά ,όλη η εκκλησιά.

Και η κυρα Λένα πέταξε, έφυγε μακριά.



Ο κόσμος όλος γύρω της ,λύπη έχει μεγάλη.

Και ο παππούλης χάιδευε, το άψυχο κεφάλι.

Κοιτάξτε είπε ο παπάς , πως μας χαμογελά.

Τα έβλεπε όλα τούτα ,η κυρα Λένα από ψηλά.





Δυο άγγελοι στο πλάι της ,την κοίταξαν ρωτώντας.

Γιατί απ ‘την ζωή της έφυγε ,τάχα χαμογελώντας;

Σαράντα μέρες λεύτερη ψυχή ,στον κόσμο θα γυρνώ.

Σαράντα μέρες Άγγελοι ,που στα παιδιά μου θα βρεθώ.!!





Χάθηκε η ομίχλη μονομιάς, από παντού στον κόσμο.

Και όλη η γη καθάρισε και μύριζε σαν δυόσμο.

Οι Άγγελοι δεν θέλησαν ,να χάσει την χαρά της.

Τίποτα να μην έχει εμπόδιο, να βλέπει τα παιδιά της!!!







John Fenix



 Στατιστικά στοιχεία 
       Σχόλια: 8
      Στα αγαπημένα: 2
 
   

 Ταξινόμηση 
       Κατηγορίες
      Συναισθήματα - Εικόνες,Γεγονότα - Ιστορία - Μυθολογία
      Ομάδα
      Ελεύθερος στίχος - Ποίηση
 
   

 Επιλογές 
 
Κοινή χρήση facebook
Στα αγαπημένα
Εκτυπώσιμη μορφή
Μήνυμα στο δημιουργό
Σχόλια του μέλους
Αναφορά!
 
   

 
athos.ioannou@gmail.com
12-08-2013 @ 05:20
::up.:: ::up.:: ::up.::
livadiotis
12-08-2013 @ 06:56
Συγχαρητήρια εξαιρετικό ::theos.:: ::theos.:: ::theos.::
rania.foka@yahoo.co.uk
12-08-2013 @ 07:35
ΕΞΑΙΣΙΟ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!11 ::theos.:: ::theos.:: ::theos.::
ΛΥΔΙΑ_Θ
12-08-2013 @ 07:40
::theos.:: ::theos.:: ::hug.::
monajia
12-08-2013 @ 08:08
ΕΥΓΕ .................................................

::theos.:: ::theos.:: ::theos.::
YABER
12-08-2013 @ 09:46
::up.:: ::up.:: ::rock.::
DANAIMAIOU
12-08-2013 @ 10:02
Καλημέρα και καλή εβδομάδα !!!!!
Για άλλη μια φορά με έκανες να δακρύσω.
Ξέρεις τον άποψη για τον τρόπο που γράφεις.
Μπράβο σου υπέροχο!!!!
::up.:: ::love.:: ::up.::
elsa98
12-08-2013 @ 17:30
Υπέροχοι στίχοι !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! Μιλάνε στην καρδιά

::theos.:: ::theos.:: ::theos.::

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο