| |
Άπονη μοίρα που μ'ελπίδες βαυκαλίζεις
και ροκανίζεις με τον χρόνο την χαρά
σα ντερμπεντέρισσα της τύχες μας ορίζεις
κι ύστερα χάνεσαι στης ήβης τα νερά
Ψεύτη ντουνιά που τα κόμιστρα εισπράττεις
και τα ξακρίδια σου στη πλάτη κουβαλάς
νωχελικά με συνουσίες θεούς πλάθεις
και σε χονδρέμπορους τα πάθη μας πουλάς
Φτωχή καρδιά που πιστεύεις στην αγάπη
και λειπανάβατη προσμένεις την μαγιά
ζυμωτικά, να ζήτησεις και συ κάτι
να εξαντλήσεις την στιγμή σε μια βραδιά.
Δάκρυ πικρό που τα χείλη μου δροσίζεις
και την αλμύρα σου μοιράζεις στην ψυχή
σ' ηλιοβασίλεμα τον πόνο μου χαρίζεις
σα μου δανίζεις ανεκπλήρωτη ευχή.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 4
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
