| |
Ένα ταξίδι
Να’ μαστε πάλι στ’ ανοιχτά να σεργιανάμε θάλασσες.
Να μη σκιαζόμαστε τα κύματα και να γελάμε στο βοριά.
Εκεί που ενώνεται το μπλε της θάλασσας με το γαλάζιο τ’ ουρανού,
εκεί είναι η ρότα μας. Εκεί είν’ η μοίρα μας.
Ποιος άνεμος θα’ ρθεί να μας χαλάσει τ’όνειρό;
Ποιος άνθρωπος θα μας πικράνει τις καρδιές;
Ποιο κύμα θα μας βγάλει απ’ την πορεία μας;
Δώσαμε όρκους βαρείς πριν ξεκινήσουμε.
Το αίμα μας να δώσουμε και τη ζωή μας, αν χρειαστεί,
ν’ αντισταθούμε στους καιρούς
και να κρατήσουμε το πλοίο μας ορθό, ολάκερο.
Κι εμείς να μείνουμε απλοί, αμόλυντοι,
προσηλωμένοι, όλοι μας, σαν ένα.
Έχουμε πράγματα να μετανιώνουμε πολλά από τη ζωή μας.
Και μυστικά που δεν τα φανερώσαμε ποτέ και σε κανέναν.
Μα τώρα είμαστε εδώ και ταξιδεύουμε σ’ ένα σκοπό,
πιστοί σε όλα, μα πάνω απ’ όλα, πιστοί σε εμάς.
Πιστοί πως το ταξίδι αυτό θα’ ναι η λύτρωση.
Θα’ ναι το νεύμα του Θεού που θα εξαγνίσει τις ψυχές μας.
Θα’ ναι η ελπίδα μας, η μόνη πια, πως στο επόμενο ταξίδι,
θα’ χουμε κι άλλους στο καράβι μας.
Πιο ικανούς και πιο γενναίους από εμάς.
Δημήτρης Βραχιολάς
(c) 2012
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 6
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
