| |
Κομμάτια στη βροχή σπασμένα
μία καρδιά γερνάει με το αίμα
σκοτεινό το φως του φεγγαριού
πλανεύει κάθε καράβι του γυαλού.
Σε βράχια πάνω μάτια μου , έσπασε
το κατάρτι μου
σαν πλοίο δίχως προορισμό
βγαίνω σ απέραντο γυαλό.
Και τα φτερά μου βότσαλα
στης θάλασσας τα δάκρυα
αχ η πλανεύτρα μ' έπιασε
με φίλησε , με γέλασε.
Ήτανε μάτια μου αργά
ξύπνησα μέσα στα νερά
και στην ψυχή μου πειρασμός
αχ των ματιών σου ο στεναγμός.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
