Το νησί ξεμακραίνει σκορπώντας αναμνήσεις
και την εντύπωση πως είναι ωραιότερο απ' όσο δείχνει
- ακριβώς σαν γυναίκα που εγκαταλείπεις-
έχει πια απωλέσει την τρίτη διάσταση
με αντάλλαγμα λιγάκι γαλάζιο.
Το καράβι όμοιο με σίδερο που πασχίζει
να ισιώσει το χιλιοφορεμένο πουκαμίσο της θάλασσας
αδεξιο το χέρι που το κρατάει
αφήνοντας πίσω του χιλιάδες λευκές ζάρες.
Κι όμως το εμπιστευόμαστε να μας πάει ως το νέο λιμάνι...
Με συγκίνησες αφάνταστα. Η καταγωγή μου είναι από κει, και είμαι γεμάτη αναμνήσεις.....Ευχαριστώ που το έγραψες...!!!!!!!!!!!!!!! ::theos.:: ::theos.:: ::theos.::
ΤΟ ΕΜΠΙΣΤΕΥΟΜΑΣΤΕ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
ΑΝ ΔΕΝ ΕΜΠΙΣΤΕΥΤΟΥΜΕ , ΔΕΝ ΠΑΜΕ ΠΟΥΘΕΝΑ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
ΓΕΓΟΝΟΣ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
::yes.:: ::yes.:: ::yes.::
