| |
Σαν χτύποι άδειοι της ώρας,
επάνω σε σκιές, αυτών που υπήρξαμε,
απλώνουμε υφάδι υπομονής
στην ανείπωτη τρέλα μας!
Όσα σκορπίσαμε χαρίσματα βουβά,
όσα γευτήκαμε με ψίθυρο στα χείλη
και όσα ακατάληπτα αγκομαχητά
έκαναν το στήθος μας να ασθμαίνει,
γυρίζουν στα μάτια,
να συναντήσουν το θησαυρό τους...
Πλανώνται στο λαβύρινθο του νου!
Εις μάτην...
άνθρακας και χώμα θα σκεπάζει τις φούχτες.
Η μυρωδιά από χώμα νοτισμένο,
θα ιστορεί, πως η κάθε νέα προσδοκία
κατέληξε σε τάφο ομαδικό!
Η νύχτα με τα θαύματα,
έγινε έγκλημα στυγερό.
Ήρθε ο καιρός να ομολογήσουμε...
και εσύ!
και εγώ...
...ότι σκοτώνουμε, κατ' επανάληψη τον ίδιο πάντα, νεκρό μας εαυτό...
Μάγδα Δούκα
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 7
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
