| |
Σου έχει τύχει κι εσένα, το ξέρω μην το κρύβεις
να νοιώθεις πως θα σκάσεις και θέλεις να φύγεις.
Είναι μία ασφυξία στην καθημερινότητα σου.
Δεν φταις εσύ, η ρουτίνα ούτε η οικογένεια σου.
Περνάει η ώρα γρήγορα, ούτε που το καταλαβαίνεις,
να κρατήσει λίγο ακόμα αυτό, επιμένεις.
Θυμάσαι το παρελθόν σου κι απορείς,
τόσα που έζησες, πόσα θα ζήσεις κι τώρα τι ζεις;
Κι όταν έρθει η ώρα να μετρήσεις,
αυτά που έχεις κι αυτά που θ' αποκτήσεις
μια βρίσκεις χάνεις λίγα και μία πολλά,
δεν ξέρεις αν σου φτάνουν ή αν τ' αγαπάς.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 4
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
