Δύο βήματα από μακριά…
Μια πόρτα που κλείνει απότομα…
Τα ρολά της παρακάτω ταβέρνας που σχόλασε..
Μια ξαφνική κραυγή….
Ο απόηχος μιας ζωής που χάνεται στη σιωπή…
Μια σιωπή που απλώνεται στης νύχτας το μαύρο σκοτάδι
Γίνονται οι φωνές αστέρια που σβήνουν …
Από αδυναμία;
Από άμυνα;
Από την ανάγκη της αναδημιουργίας;
Ποιος γνωρίζει να μου πει;
Τούτη την ώρα, κάπου μακριά..
Ένα παιδί βουβά αργοπεθαίνει κάτω από ερείπια
Κάποιος θρηνεί στη σιωπή άλλη μια απώλεια..
Ένας κατάδικος σφραγίζει τα χείλη προς μετάνοια..
Κι ένας ποιητής απεικονίζει τη στιγμή σε μιαν άλαλη γραφή..
Ποιος γνωρίζει άραγε να μου πει…
Πως χωράει στη σιωπή όλου του κόσμου η κραυγή…
Ποιος γνωρίζει να μου πει..
Πότε μέσα από τη σιωπή θα αναγεννηθεί της ελπίδας η φωνή…
