| |
Κομμένες πια οι αγκαλιές που ψέματα μυρίζουν
οι αναμνήσεις όσο ζουν, τα μάτια θα δακρύζουν,
εικόνες όμορφες παλιές που τώρα ξεθωριάζουν
με ρώτησες κι αρνήθηκα αν οι άνθρωποι αλλάζουν.
Λάθος έκανα, τίποτα για πάντα δε ζει.
Άλλαξα κι εγώ, ψάχνοντας αφορμή.
Την αιτία την ξέρω πολύ καλά
με διώχνει καιρό τώρα πολύ μακριά.
Περιμένω μονάχα την κατάλληλη στιγμή,
όσο κι αν πονάει ο χωρισμός δεν αργεί.
Σταμάτησαν τα λόγια σου ν' ακούγονται στ' αφτιά μου,
βαρούν τα μαχαίρια σου βαθιά στην καρδιά μου.
Φταίω, δε λέω, έκανα λάθη πολλά,
μα άλλαξα, αγάπες κι έρωτες μείναν μισά.
Μάτια να βρω να σε κοιτώ, τα δικά μου δεν θέλουν,
μοιάζεις κομμάτια από ναυάγιο που επιπλέουν.
Ποιος πρέπει να πει συγγνώμη, ο εγωισμός;
Φταίνε οι άνθρωποι δε φταίει ο χωρισμός.
Θα μείνω απέναντι γείτονα θα σε κάνω
μα τόσα μίλια απ' την καρδιά μακριά θα φτάνω.
Αγάπη άλλη θα βρω κι εκείνη να πληγώσω,
ξανά να πληγωθώ, ξανά να μετανιώσω.
Σ' αγάπησα δεν θ' αρνηθώ, μα σου 'πα άλλαξα γνώμη
τώρα πια δε σ' αγαπώ, ο χρόνος μας τελειώνει.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 5
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
