| |
Ήμασταν παιδιά.Αγαπιόμασταν τρελλά.
Ένιωθα πως θα χανόμουν αν σε έχανα
στα ξαφνηκά.Κι όταν σ'έχασα χάθηκα.
Έφυγες και με άφησες μόνη.
Θυμάμαι την κατάρα που σου είχα βάλει "ποτέ να μην καταφέρεις να με ξεχάσεις"
και τα επόμενα μου λόγια μετά απο αυτό "κατάρα μου να πιάσεις και όχι να χαλάσεις".
Ήρθες μετά απο χρόνια και μου πες "δεν μπορώ να σε ξεχάσω"....
"Κατάρα μου να πιάσεις και όχι να χαλάσεις".
Η εύχη, η κατάρα, η επυθυμία μου είχε πιάσει.
Γύρισες πίσω μου είπες αυτό.
Η απάντηση μου είναι κάπως αλλιώς
"Χαίρομαι, για τα βάσανα που μου'κανες, χαίρομαι που δεν μπορείς να με ξεχάσεις.
Ίσως αυτό σε βοηθήσει να νιώσεις τον πόνο που κουβαλούσα τόσο καιρό".
Κοίταξα τα μάτια σου.Δάκρυα άρχισαν να τρέχουν σαν ποτάμι.
Ένιωθα τη λύπη και το θυμό.
Ήθελα να τρεξω να σε σφήξω στην αγκαλιά μου και να σε γεμήσω με τα φιλιά μου.
Μα έφυγα...
Έφυγα για να νίωσεις τον πόνο,
όταν έφυγες και συ....
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
