| |
Σαν μοναχο σταχυ στον αγιοκαμπο
εχω μεινει ετσι να ακροβατω
μονος μεσ το χιονι στο ψιλοβροχο
σε γκρεμου το χειλος ακροπερπατω
και τραβω το δρομο τον ατελειωτο
σ ενα φως που φεγγει αφανερωτο
-------------------------------------------------------
Σκουζει ο αγερας και λυσσομανα
μεσα απ τα δεντρα μεσα απ τις σκιες
και το ουρλιαχτο του μοιαζει με φωνη
πληγωμενου λυκου απο ντουφεκιες
κι ο δικος μου δρομος ειναι ο καημος
κι ολη η υπαρξη μου ειναι ενας γκρεμος
--------------------------------------------------------
Ξημερωνει η μερα και η συννεφια
μοιαζει με φορτιο που το κουβαλω
στις γυρτες μου πλατες κι ονειρευομαι
οτι θαρθη η μερα που δεν θ απορω
γιατι η ζωη μου εγινε απολιθωμα
πετρωμενου δασους το ομοιωμα
-------------------------------------------------------
Τρεξανε δυο δακρυα στ ακροβλεφαρα
αγριος στεναγμος βγηκε απ τα στηθεια
κι απο το μηδεν μεχρι το μηδεν
δεν εφτασα ποτε αυτη ειναι η αληθεια
κι αγαπη πλαι μονο περασε
κι η καρδια μου παει τωρα γερασε
---------------------------------------------------------
peiraioths.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 5
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
