| |
το όνειρό σου
κάποιος άλλος το ζει
ο καημός σου
κάποιον άλλο παιδεύει
με τις σκέψεις
που ξυπνάς το πρωί
δε γεμίζει η ζωή
κοίτα ο χρόνος πώς τρέχει
φύλαξε την εικόνα αυτή
που το δάκρυ κυλά στον καθρέπτη
δεν το θες σα παιδί να σε δει
που φοβάται τον ξένο επισκέπτη
περιμένεις μα πόσο άλλο πια
δεν μπορεί ίσως ν' αλλάξει γνώμη
μα και εσύ πώς ξανά θα δεχτείς
άλλη μία φορά τη συγνώμη
σε τρομάζει είναι τόσο φριχτό
το σκοτάδι που φέρνει η λήθη
μοναχός μες στη πόλη γυρνάς
μια μονάδα σε ανώνυμα πλήθη
τι το θες, είχες μιαν αφορμή
και ένα λόγο τη ζωή σου να αλλάξεις
μα δεν είχες τη δύναμη πια
στη φωτιά να καείς και να ψάξεις
προσπερνάς τις στιγμές που πονάς
τις στιγμές που με θλίψη θυμάσαι
σε άλλες κλαις και σε άλλες γελάς
μα σε όλες μου λες μη φοβάσαι
σα να το 'ξερες τόσο παλιά
η ζωή τι παιχνίδια θα παίξει
και στο κρίσιμο ερώτημα εδώ
ποια κατεύθυνση θα επιλέξει
τώρα γύρω γεμίζει σιωπή
όλα δείχνουν μικρά και ασήμαντα
πόσο λάθος η εικόνα αυτή
μια καρδιά μια φωνή χίλια σύμπαντα
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
