| |
Τη μοιρα του την φοβησαν τη μερα που γεννηθει
Γι αυτο και κεινη του ταξε ολοκληρη τη ζηση
Του δωσε χιλιες δυο ευχες και χιλιες δυο καταρες
Και μια καρδια μικρου παιδιου και δυο καρδιων ανταρες
Καθοτανε τα βραδια του κρυφακουγε τ αστερια
Ποθοι κι ονειρων του κλοπες του τρεμανε τα χερια
Και μια καταρα ξεφυγε φεγγαρι για σημαδι
Με μια ευχη την μαγεψε για φως μες το σκοταδι
Καποιες του κλαιγανε κρυφα μαζι με τους καημους του
Και χιλιες δυο επλεκε πανια στους ορισμους του
Τριαντα τρεις του κλεψανε στα πρεπει και στις δοξες
Και ενα πρωι μες τους Δελφους εχασε αλλες τοσες
Κρασι τον ποτιζε η μια κι η αλλη το φαρμακι
Φωτια στα ματια ιδρωσε δροσια το αερακι
Ευχης σημαια υψωσε καταρα στο καταρτι
Στο ναι στο οχι στο γιατι στην μοιρα του γινατι
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
