| |
Σε ένα χωμάτινο μηδέν κοιτώ τον εαυτό μου,
και με το φτυάρι της ζωής χαράζω ηλικία.
Δεν υπογράφω αλλαγές στ' ασήμαντο εγώ μου,
παρά μοιράζω επιταγές αγάπης μ΄εμπειρία.
Καραδοκώ για λύτρωση σημάδι αρμονίας,
ψάλλω ευχέλαιο ηδονής με πρόσχημα πως θα 'ρθεις.
Παραφυλάω μοναξιές με ρήξη συνουσίας,
και σε ορίζω διαδρομή σχισμένος πια ο χάρτης.
Σβήνω την δίψα μου ξανά σε χάδια εποχών,
καταβροχθίζω τις στιγμές ξερνώντας απορία.
Ρουφάω πίκρα την αυγή σημάδια των καιρών,
είναι οι σχέσεις τι τα θές μια φίνα αχαριστία.
Με στροβιλίζεις ρε αγάπη με τερτίπια μαγικά,
και σαν μ' αφήνεις με πετάς συχνά σε τιμωρία.
Με καμουφλάρεις τριγιρίζοντας στα ίδια γνωμικά,
και σαν χορτάσεις απαιτείς ν' αλλάξω πια πορεία.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 6
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
