| |
Δεν υπάρχει σκιά
που ν' αντέχει τον ήλιο
Αδελφός και εχθρός
σε μια νύχτα λευκή
Είναι ο πόνος βαρύς
όταν χάνεις τον φίλο
Μοναχός δεν μπορείς
μα φοβάσαι μαζί...
Δεν αντέχει το χθες
του ''ποτέ'' την μανία
Αλυσίδες βαριές
μες τα μάτια το φως
Για μια μάνα πικρή
τρως της φρίκης πτυχία
Ευτυχία μικρή
με τον φόβο εντός...
Μιας πουτάνας φιλί
τατουάζ στοιχειωμένο
Σαν καφές πρωινός
με τσιγάρο στριφτό
Ένας γκρι ουρανός
σαν σκοτάδι λιωμένο
Γρατζουνιά στην ψυχή
από χάδι παλιό...
Αν μια μέρα χαθώ
να θυμάσαι το τώρα
Όσα ζούμε μαζί
δεν αλλάζουν τη γη
Ότι ο νους αγνοεί
σου φωνάζουν προχώρα
Είν' το τέλος γλυκό
κι ας πονά η πληγή...
Ένας δρόμος στενός
που σου κόβει την φόρα
Δίχως σκέψεις βαθιές
δίχως λόγια πολλά
Μια μικρή προσευχή
στης ανάγκης την ώρα
Μια ελπίδα βαθιά
στης καρδιάς την φωτιά....
Φυλακή μου στενή
σε θυμάμαι ακόμα
Του κελιού μου οι στιγμές
σαν ρυτίδες γυμνές
Ζω σαράντα χρονιές
μες το ίδιο μου σώμα
Πεινασμένη ζωή
με συνήθειες κακές...
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 4
Στα αγαπημένα: 1
| | | | | | | |
|
