| |
Πονάει... σαν θέλεις η φωνή σου
λίγο ν ακουστεί και δεν μπορεί...
στα σκουπίδια πάει,
πονάει...ν ακούς τον κόσμο να μιλάει
και σου λέει φίλε μου ποιός σε γαμάει...
Σε χορό μαγικό
θεατής πάλι κάθησα,
να κοιτώ...παρών-απών
τις σκιές που χορεύουν κρυφά,
νά μουνα κι εγώ σκιά
με μια δρασκελιά μες τη σάλα να γλυστρούσα...
με φιγούρα ζειμπεκιά
είμαι σίγουρος μαμά
ολους θα τους κατακτούσα.
Να σηκώνονταν μαζί
τα παιδιά που δεν μιλούσαν
που νιώθανε θυμό,που νιώθανε ντροπή
τα παιδιά που στα σκοτάδια ζούσαν,
να χανόταν κι οι σκιές
και μ ανεμελιά μες την πίστα να ορμούσαν,
για φαντάσου αν μπορείς...είμαι σίγουρος μαμά
όλους θα τους κατακτούσαν!
Πονάει... σαν θέλεις η φωνή σου
λίγο ν ακουστεί και δεν μπορεί...
στα σκουπίδια πάει,
πονάει...ν ακούς τον κόσμο να μιλάει
και σου λέει φίλε μου ποιός σε γαμάει...
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 4
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
