http://youtu.be/TJUJAVeNAbI" />http://youtu.be/TJUJAVeNAbI">
 
Σύνδεση

Εγγραφή

Πλαίσιο χρήσης
132760 Τραγούδια, 271264 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις
 

 Ο λογαριασμός
 http://youtu.be/TJUJAVeNAbI
 
Τον είδαν...
Στων καραβιών τ' απόνερα τους δρόμους του γυρεύει
μα η κάθε αναχώρηση πάντα εκεί τον βρίσκει
με μια βαλίτσα από χαρτί και με χαρτιά στις τσέπες,
να ντρέπεται που δείλιασε, να χάνεται στο ουίσκι,
και το όμορφό του πρόσωπο παγώνει και αγριεύει.

Μονάχα...
Οι πόρνες τον γνωρίζουνε και λίγο τον φοβούνται
καθώς ποτέ δεν ζήτησε ούτε φιλί ούτε χάδι,
και λένε "κρίμα... τ' όνειρο σαν δεν το ζεις σαπίζει"
μα εκείνος μένει ακίνητος, ζυγίζει το σκοτάδι
και τα σβησμένα μάτια του ποιος ξέρει τι θυμούνται...

Λες και ο άνεμος που ηχεί
του κλέβει κάθε αντοχή
Και σαν χορτάσει μαρασμό
ζητάει το λογαριασμό...

Μα ξάφνου...
Μια νύχτα, που άστρα έσπερνε στου ουρανού τον θόλο,
το μόνο που του απόμεινε ήταν το όνομά του...
πέταξε αυτός στην θάλασσα όλα τα υπάρχοντά του:
τη χάρτινη βαλίτσα του, των φόβων του τον μπόγο
και μια φωτογραφία που είχε πάνω στην καρδιά του.

Και τότε...
Για όσα χρόνια έζησε στου σκοταδιου τη δίνη
έκαμε το λογαριασμό και βγήκε χρεωμένος
(μια προδοσία, ένα φιλί, πόσες ζωές ν' αξίζει;),
στο ζύγι της επιλογής της ύστατης ριγμένος,
θυμήθηκε πως τ' όνειρο έχει βαριά ευθύνη...

Κι ευθύνη έχει το κορμί,
να βρει στον πόνο μια αφορμή
να δραπετεύσει απ' τη θηλιά
της μοναξιάς, με μια αγκαλιά...

















 Στατιστικά στοιχεία 
       Σχόλια: 16
      Στα αγαπημένα: 5
 
   

 Ταξινόμηση 
       Κατηγορίες
      Αταξινόμητα
      Ομάδα
      Αταξινόμητα
 
   

 Επιλογές 
 
Κοινή χρήση facebook
Στα αγαπημένα
Εκτυπώσιμη μορφή
Μήνυμα στο δημιουργό
Σχόλια του μέλους
Αναφορά!
 
   

Το χέρι μου άπλωσα, ψυχή μου, και σε βρήκα, τσιγγάνα μες στην αυτοκρατορία των συμπτώσεων.
 
ΒΥΡΩΝ
17-09-2013 @ 14:42
::theos.:: ::theos.:: ::theos.::
Κάθε άλλο σχόλιο, περιττεύει
ΛΥΔΙΑ_Θ
17-09-2013 @ 15:16
Δεν έχω τίποτα να δηλώσω μόνο τον θαυμασμό μου, την αγάπη μου και τις ευχές μου....!!!!!!!!!!!!!!!!!!! ::theos.:: ::love.:: ::theos.::
Μαυρομαντηλού
17-09-2013 @ 15:38
Μα ξάφνου...
Μια νύχτα, που άστρα έσπερνε στου ουρανού το θόλο,
πέταξε αυτός στην θάλασσα όλα τα υπάρχοντά του:!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
-το μόνο που του απόμεινε ήταν το όνομά του...-!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
τη χάρτινη βαλίτσα του, των φόβων του τον μπόγοΕΤΣΙ Ο ΜΠΟΓΟΣ ΣΤΗ ΘΑΛΑΣΣΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑ
και μια φωτογραφία που είχε πάνω στην καρδιά του.ΚΑΙ Η ΦΩΤΟ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
Και τότε...
Για όσα χρόνια έζησε στου σκοταδιου τη δίνη
έκαμε το λογαριασμό και βγήκε χρεωμένος
(μια προδοσία, ένα φιλί, πόσες ζωές ν' αξίζει;),!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!ΕΜ;;;;;;;;;;;;ΠΟΣΟ;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;ΓΙΑ ΠΡΟΔΟΣΙΕΣ ΝΑ ΣΠΑΤΑΛΑΜΕ ΤΑ ΧΡΟΝΙΑ ΜΑΣ;;;;;;;;;;;;;;; ΜΕ ΤΙΠΟΤΑ!!!!!!!!!!!!!!!!!ΜΟΝΟ ΕΚΕΙ ΠΟΥ ΥΠΑΡΧΕΙ ΑΓΑΠΗ ΝΑ ΔΙΝΟΥΜΕ ΚΑΙ ΤΑ ΧΡΟΝΙΑ ΜΑΣ ΚΑΙ ΤΗΝ ΨΥΧΗ ΜΑΣ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
στο ζύγι της επιλογής της ύστατης ριγμένος,
θυμήθηκε πως τ' όνειρο έχει βαριά ευθύνη...

Κι ευθύνη έχει το κορμί,
να βρει στον πόνο μια αφορμή!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
να δραπετεύσει απ' τη θηλιά!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!ΝΑΙ !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
της μοναξιάς, με μια αγκαλιά...!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!Ο ΜΟΝΟΣ ΤΡΟΠΟΣ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

ΑΠΟΔΡΑΣΗ ΤΟ ΠΟΙΗΜΑ ΣΟΥ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

::up.:: ::up.:: ::up.::
ivikos
17-09-2013 @ 15:52
ΕΞΟΧΑ δοσμένο!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
ΕΥΓΕ ΣΟΥ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
::up.:: ::love.:: ::up.::
rania.foka@yahoo.co.uk
17-09-2013 @ 16:21
Λες και ο άνεμος που ηχεί
του κλέβει κάθε αντοχή
Και σαν χορτάσει μαρασμό
ζητάει το λογαριασμό...
ΕΞΑΙΣΙΟ!!!!!!!!!!!! ::up.:: ::up.:: ::up.::
ΚΑΝΕΛΛΑ_ΓΙΩΤΑ
17-09-2013 @ 18:45
::5156.::
Αναπάντεχος
17-09-2013 @ 22:24
Τι να πώ το ζήλεψα
morsecode
17-09-2013 @ 22:55
εξαιρετικο !
**Ηώς**
17-09-2013 @ 23:31
εκείνος μένει ακίνητος, ζυγίζει το σκοτάδι...........περιττεύει πραγματικά το σχόλιο... ::love.::
http://youtu.be/2_APi7T5YEE
Βασίλης Μ.
18-09-2013 @ 13:24
"Και τότε...
Για όσα χρόνια έζησε στου σκοταδιου τη δίνη
έκαμε το λογαριασμό και βγήκε χρεωμένος
(μια προδοσία, ένα φιλί, πόσες ζωές ν' αξίζει;),
στο ζύγι της επιλογής της ύστατης ριγμένος,
θυμήθηκε πως τ' όνειρο έχει βαριά ευθύνη...

Κι ευθύνη έχει το κορμί,
να βρει στον πόνο μια αφορμή
να δραπετεύσει απ' τη θηλιά
της μοναξιάς, με μια αγκαλιά..."

Έκθαμβος!!!!!!!!!!!!!
::theos.:: ::theos.:: ::theos.::
Γιάννης Ποταμιάνος
19-09-2013 @ 11:38
Πολύ ωραίο!!!
::yes.:: ::yes.:: ::yes.::
ierapostolos
22-09-2013 @ 19:27
.....Κι ευθύνη έχει το κορμί,
να βρει στον πόνο μια αφορμή
να δραπετεύσει απ' τη θηλιά
της μοναξιάς, με μια αγκαλιά...!!!!!!!!!!!!!!!!!
::theos.:: ::theos.:: ::theos.::
ΒΥΡΩΝ
24-02-2015 @ 14:31
Κι ευθύνη έχει το κορμί,
να βρει στον πόνο μια αφορμή
να δραπετεύσει απ' τη θηλιά
της μοναξιάς, με μια αγκαλιά...

::theos.:: ::rock.:: ::theos.::

(σταράτα λόγια, χωρίς περικοκλάδες...)
Μαυρομαντηλού
24-02-2015 @ 17:09
ΜΑ ΑΥΤΟ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΡΕΖΟΥΜΕ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
ΝΑ ΓΙΝΕΙ Η ΑΠΟΔΡΑΣΗ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
ΑΜΑ ΔΕ ΓΙΝΕΙ Ο,ΤΙ ΚΑΙ ΝΑ ΚWWWWW ΛΟΒΑΡΑΜΕ ... ΔΕΝ.... ΞΕΧΡΕΩΝΟΥΜΕ ΜΕ ΤΙΠΟΤΑ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
ΟΛΟ ΤΟ ΝΟΗΜΑ ΒΡΙΣΚΕΤΑ ΣΤΗΝ ΑΠΟΔΡΑΣΗ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

::yes.:: ::yes.:: ::yes.::
heardline
24-02-2015 @ 19:12
Μια ομορφιά το ποίημά σου!!!!!!
πανσελινος
25-02-2015 @ 18:53
Μονάχα...
Οι πόρνες τον γνωρίζουνε και λίγο τον φοβούνται
καθώς ποτέ δεν ζήτησε ούτε φιλί ούτε χάδι,
και λένε "κρίμα... τ' όνειρο σαν δεν το ζεις σαπίζει"
μα εκείνος μένει ακίνητος, ζυγίζει το σκοτάδι
και τα σβησμένα μάτια του ποιος ξέρει τι θυμούνται...

::theos.:: ::theos.:: ::theos.::

θυμήθηκε πως τ' όνειρο έχει βαριά ευθύνη... ( ! ! ! ! ! ) Ακριβώς !

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο