| |
Μία ζωή στη μοναξιά παραδομένη
Στο άδειο σπίτι με τις μνήμες της σιωπής
Εκεί που ξέρω πως κανείς δεν με προσμένει
Παρά μονάχα δυο σταγόνες αντοχής
Εκεί με πνίγουνε οι ώρες της βροχής...
Μία ζωή μονάχα κάματος κι ιδρώτας
Λες και μου λήστεψαν στο διάβα τη χαρά...
Της ευτυχίας τις αισθήσεις αγνοώντας
Μέσα στου χρόνου την αδιάκοπη φθορά
Περνά το τραίνο της αγάπης μια φορά...
Μα δεν λογίζεται ζωή με δίχως χρώμα
Δίχως ανταύγειες χρυσές της χαραυγής
Κι εγώ στο μαύρο να βυθίζομαι ακόμα
Δίχως ελπίδα στο καράβι της οργής
Να περιμένω στη σκιά μου να φανείς...
15-6-2011
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 6
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
