| |
| | Στυλό |  | | |
Στον πανικό αγάπη μου συνέχεια μην δίνεις,
μην αναλώνεσαι ξανά σε χρώματα ξεβάφουν.
Στερνό το αύριο θολό στα χνάρια που αφήνεις,
σαν λυποτάχτης πρόβαλες τα νύχια που αστράφτουν.
Θηρίο έγχρωμο εσύ κουκίδα ειρωνίας,
μια αποσκευή ορίζοντα η άδεια σου αγάπη.
Αποβιβάζω αγκαλιές σε σχήματα θυσίας,
και εσύ λυμνάζεις έρωτες σε κείμενο απο στάχτη.
Γονυπετής ικέτευες την ζέστη να παγώσει,
και μεσ΄στο κρύο την φωτιά να βρεί επιτυχία.
Λάθος λογάριαζες μικρή το χθές δεν θα ματώσει,
και θ΄αποκτησεις αύριο την ίδια δυστηχία.
Γελώ και ζώ την προσβολή που σύννομα σε λιώνει,
και σαν περίφανο στυλό, μελάνι σε ποτίζω.
Να σαι καλά ξενδιάντροπη το ποίημα σε θυμώνει,
είσαι αχάριστη, δειλή απλά στ' υπενθυμίζω.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 7
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
| | ?? | | | |
|
MARGARITA
20-02-2006 | Θυμός...οργή....κακό σημάδι μάτια μου...πολύ δυνατό μου άρεσε............ | | Σκιά
20-02-2006 | Κρύβει την πίκρα της αγάπης μέσα του.Όμορφη περιγραφή συναισθημάτων. | | μπρουχίτα
20-02-2006 | Και η Παρτίδα μου άρεσε πολύ, αλλά αυτό μου έκανε το κατι τις παραπάνω... | | kostas71
20-02-2006 | Πολύ καλό.... | | ΠΑΡΑΠΟΙΗΤΗΣ
20-02-2006 | λίγο με χαλάσανε οι 2 τελευταίες γραμμές, λίγο όμως, το ποίημα έξοχο :) | | anthrakoryxos
20-02-2006 | Με παραpoet! | | gthepoetc
21-02-2006 | Το ξέρω... έβγαλε λίγη χολή αλλά έτσι είναι η αλήθεια.... | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
