| |
| | Το Επιθετικό περιβάλλον, το ένστικτο της αυτο |  | | | Ας μελετήσουμε τον φόβο, για να μπορέσουμε να τον αντιμετωπίσουμε. Αλλά είναι επικίνδυνο εγχείρημα | | |
Σωτήρης Τσιλ
21-09-13
Το Επιθετικό περιβάλλον, το ένστικτο της αυτοσυντήρησης και η λατρεία της βίας
Ο μέσος άνθρωπος, εκτός από τα βασικά απαιτούμενα για την καθημερινότητα της ζωντανής πραγματικότητας, «ψωμί» δηλαδή εργασία, παιδεία, ελευθερία, έχει ανάγκη από όνειρα, για να ΄χει νόημα και ποιότητα στη ζωή του.
Τα όνειρα είναι ανέξοδα. Όμως το να εμποδίζεται κάποιος από το να μπορεί να κάνει όνειρα, ισοδυναμεί με ψυχική καταστροφή. Ακόμα, χωρίς ατομικά όνειρα και ομαδικά σχέδια στα πλαίσια της Κοινωνίας, δεν έρχεται εξελικτικά ο πολιτισμός. Όλα αυτά αφορούν μεν τον συγκεκριμένο άνθρωπο, αλλά σαν υπόβαθρο για έναν ανθρωπιστικό πολιτισμό, οπωσδήποτε χρειάζεται μια επιτρεπτική, στηρικτική και απαραίτητα προστατευτική για το άτομο κοινωνία και Πολιτεία.
Όμως για να ζει κάποιος, χρειάζεται να εργάζεται (εργάζομαι για να ζω). Η κοινωνία έχει χρέος, απαιτείται να μεριμνά, ώστε να μην έρθει ποτέ η στιγμή, που ο άνθρωπος να ζει για να δουλεύει (ζω για να δουλεύω).
Αν συμβεί αυτό, τότε σημαίνει ότι η κοινωνία, μέσω της Πολιτείας, έχει αποτύχει, ότι έχει δεχθεί την επίθεση, αλλά και την κατάληψη από «τοξικούς παράγοντες» και ότι έτσι, οι άνθρωποι ουσιαστικά βρίσκονται υπό ορατή ή αόρατη κατοχή.
Το σημείο αναφοράς σε μία Κοινωνία, έχει μετατοπισθεί από την ιδανική θέση «Άνθρωπος» και έχει μεταφερθεί στην εξουσία διαφόρων αποχρώσεων και σχημάτων.
Αν διαπιστωθεί κάτι τέτοιο, τότε, πάση θυσία και το ταχύτερο δυνατόν, χρειάζεται να γίνει κατεπειγόντως, θεραπεία της κατάστασης. Αλλά να μην ξεχνούμε πως η καλύτερη θεραπεία είναι η ... πρόληψη.
Το έργο της πρόγνωσης, πρόληψης και διάγνωσης ενδεχόμενης ή συντελούμενης κατοχικής εξεργασίας, δυνατόν να το έχουν οι ευαίσθητοι γνώστες και μελετητές της ψυχοδυναμικής των κοινωνικών καταστάσεων, οι καλλιτέχνες και πρέπει να το έχουν οπωσδήποτε ο ενεργός πολίτης, οι πολιτικοί, οι δημοσιογράφοι και βέβαια οι θεωρούμενοι πνευματικοί άνθρωποι, δηλαδή όλοι οι Ακαδημαϊκοί.
Η επίπτωση της επιθετικότητας του περιβάλλοντος (όλων των επιπέδων) στον άνθρωπο, διαφέρει ανάλογα με την ποιότητα, την ποσότητα και τον χρόνο επίδρασης αυτής της επιθετικότητας.
Μπορεί να είναι είτε αιφνίδια επίθεση (σεισμός, φωτιά, ισχυρή - απότομη πτώση στο χρηματιστήριο, εργασιακές απολύσεις, κλοπή, βιαιοπραγίες από εγκληματικές ομάδες κλπ), είτε χρόνια επίθεση λχ. σε στρατόπεδα συγκέντρωσης τύπου SS (Νταχάου, Άουσβιτς, Γκουαντανάμο), και κατοχή όλων των επιπέδων και αποχρώσεων.
Η επίθεση στο άτομο, μπορεί να οφείλεται σε μια γενικευμένη απαξιωτική πολιτική κυβερνήσεων, λόγω αδυναμίας, αφέλειας, ανικανότητας, «διάβρωσης» ή … επί σκοπόν (προσοχή! Να μην θεωρηθεί αυτό άκριτα, ως υπερβολή), επιθέσεων κερδοσκόπων, επί μέρους απαξιωτικών κυβερνητικών σχεδίων για την παιδεία, την υγεία, τη γεωργία, την κτηνοτροφία, Κρατικούς Οργανισμούς κλπ.
Να μην ξεχνούμε την τυχόν επιβολή από κράτη, Οργανώσεις, εταιρείες. Γιατί ο κόσμος δεν είναι μόνο αυτός που φαίνεται. Υπάρχει και η σκοτεινή πλευρά του φεγγαριού.
Αυτή η τελευταία (χρόνια επίδραση), εμφανίζεται στα άτομα με την μορφή βιούμενων συνεχώς (ισχυρών, ή λιγότερο ισχυρών) βλαπτικών επιδράσεων.
Λόγω της χρονιότητας, το συνηθίζει ο άνθρωπος και έτσι είναι δυνατόν να γίνει αποδεκτή με ανοχή, η συνέχιση της επιθετικότητας του περιβάλλοντος. Αυτό βέβαια μπορεί να συντελέσει στην –σε μεγαλύτερο ή μικρότερο βαθμό- περαιτέρω «νάρκωση» και αποδοχή της όλης κατάστασης, με συνέπεια το να αποτελέσει αυτή δεδομένο, με τελική κατάληξη την απόσυρση (SOS) του συνειδητού εαυτού και την ανάδυση του ενστικτώδους. Το άτομο μπορεί να περιέρχεται σε παραίτηση, ή να μετατρέπεται σε έναν κατασκευασμένον υπήκοο, με άκριτη υπακοή. Αναφύονται δηλαδή προοδευτικά, συνθήκες, που μπορεί να οδηγήσουν σε αγελαίες καταστάσεις.
Έτσι, αν το άτομο δεν αντιδράσει έγκαιρα, συνειδητά, δυναμικά και σε πλαίσιο αλληλεγγύης και Πολιτείας που νοιάζεται, μπορεί να αποσύρεται αμυντικά με «Φυγή - Αποφυγή» ο συνειδητός Εαυτός. Ταυτόχρονα μπορεί να εμφανιστεί στη θέση του ο ενστικτώδης, με προεξάρχον το τομαριστικό ένστικτο της αυτοσυντήρησης και το επιθετικό γενετήσιο ένστικτο.
Δηλαδή στην οξεία ή χρόνια επίθεση, εμφανίζονται ασυνείδητες προστατευτικές διεργασίες - άμυνες, που εκφράζονται βέβαια, με ανάλογες συμπεριφορές.
Έτσι εξαφανίζονται, αναστέλλονται ή ελαχιστοποιούνται διεργασίες, που έχουν σαν τελικό προϊόν, την έκφραση γνώμης, συναισθήματος και εν τέλει συμπεριφοράς τύπου «Θέσης – έκφρασης».
Αυτό που επικρατεί είναι η ελαχιστοποίηση της παραγωγής ιδεών, μέχρι τη μη έκφραση (ανέκφραστος και σιωπηλός), μονοίδεασμού (συνεχώς ανακυκλώνει ένα σκεπτικό αντικείμενο ή φωνάζει μονολεκτικά: λχ στην αιφνίδια επιθετικότητα στο σχετικό παράδειγμα «φωτιά-φωτιά»).
Αναφορικά με το συναίσθημα, επισημαίνεται η παραγωγή αρνητικού συναισθήματος (φόβος – τρόμος), ή η επιπέδωση του συναισθήματος και εμφάνιση συμπεριφορών «Φυγής – Αποφυγής», από εκδηλώσεις κρίσεων πανικού, έως εκδηλώσεις υποταγής με απάθεια και ψυχοκινητική εμβροντησία.
Όταν εμφανίζεται και δρα το ένστικτο της αυτοσυντήρησης, που αποτελεί ασυνείδητη λειτουργία, είναι -όπως θίξαμε- σαν να αναλαμβάνει τη διακυβέρνηση ο «αυτόματος πιλότος», ενώ ο «καπετάνιος», ο συνειδητός εαυτός, αποσύρεται (ουσιαστικά παραγκωνίζεται).
Προσοχή! Τα ανωτέρω δεν αφορούν μόνο τον μεμονωμένο άνθρωπο, αλλά και το σύνολο κοινωνικών μονάδων, που σαν σώμα με τις μεταξύ τους διασυνδέσεις και διαντιδράσεις, απαρτίζουν ομάδα - ομάδες, ή την κοινωνία γενικότερα.
Έτσι, κακές εξουσίες μπορεί να χρησιμοποιούν την πίεση πάνω στις ομάδες, πίεση από υπαρκτούς ή κατασκευασμένους κινδύνους, ώστε σε τελική ανάλυση, με το μηχανισμό που αναφέρθηκε (απόσυρση, «Φυγή – Αποφυγή»), τα άτομα να γίνονται ανενεργά ή να ποδηγετούνται.
Η Λατρεία της βίας
Μπορεί να μένουμε την κάθε φορά έκπληκτοι, από το γεγονός ότι υπάρχουν άνθρωποι που λατρεύουν τη βία (Κατ΄ αποκλειστικότητα πολεμικές ταινίες, ιντερνετικά παιχνίδια βίας, ζωντανές συμπολοκές κλπ). Βλέπουμε ορισμένους έφηβους και ενήλικες, να γίνονται ένθερμοι θιασώτες και να μετέχουν φανατικά σε καταστάσεις βίας.
Η εξήγηση αυτού του πολύπλοκου φαινομένου ίσως είναι τελικά πολύ … απλή. Οι έφηβοι αυτοί, οι νεαροί ενήλικες αλλά και μεγαλύτερης ηλικίας άτομα, έχουν χαμηλή αυτοεκτίμηση και ανασφάλεια. Όταν είναι με τη μεριά της βίας, δηλαδή της εκφρασμένης καταστροφικής δύναμης, νοιώθουν και αυτοί λχ στην ομπρέλα της όποιας συμμορίας και γενικότερα εξουσίας, κατ΄ αρχήν προστατευμένοι, από βία διαφόρων επιπέδων και εκπορεύσεων αλλά και από την ίδια την εκφραζόμενη καταστροφική δύναμη, που αποτελούν μέλη της. Βιώνουν τον εαυτό τους, ως απρόσωπο μέλος της ομάδας, που απαιτεί υπακοή. Η ομάδα αναλαμβάνει η ίδια την προστασία τους και την ευθύνη, είτε πρόκειται για απλή ομάδα δομής λειτουργίας αγέλης με ευκαιριακό αρχηγό, είτε για σύνθετη, πυραμιδικής δομής οργάνωση. Τα ανασφαλή αυτά άτομα, αποκτούν ταυτότητα εκχωρώντας την βούλησή τους ως (απρόσωποι) στρατιώτες, στην ομάδα και νοιώθουν να υπάρχουν μέσω των καταστάσεων της υπακοής (κατασκευασμένοι υπήκοοι) και της στρατευμένης βίας (Ορισμένα ηλεκτρονικά παιχνίδια, Χουλιγκανισμός, Συμμορίες, Σατανισμός, Ρατσιστικές Οργανώσεις, Φασισμός και Δικτατορίες όλων των αποχρώσεων).
Οι άνθρωποι αυτοί γενικά ως αναφέρθηκε, έχουν χαμηλή αυτοεκτίμηση. Διότι προφανώς ένοιωσαν κατ΄ αρχήν πάνω τους, άμεσα ή έμμεσα για λογαριασμό άλλου, την επίδραση της βίας, του «ευνουχισμού» και της απαξίωσης. Παραιτήθηκαν και δεν έκαναν το ταξίδι στην Ιθάκη, που οφείλει να το κάνει ο κάθε άνθρωπος.
Σημείωση: Πολλά εγκλήματα έχουν ως βάση τους τη διαστροφή του σεξουαλικού ενστίκτου.
Στη συνέχεια, στην ψυχή τους, προστατευτικά, έλαβε χώρα το φαινόμενο «Ταύτιση με τον δυνατό επιτιθέμενο». Έτσι απέκτησαν την αίσθηση ότι με την ταύτιση έγιναν οι ίδιοι δυνατοί, εκχωρώντας την συνειδητή βούλησή τους (υπήκοοι) στον αρχηγό ή την Οργάνωση με τις ιδέες της. Ακόμα γλυτώνουν ίσως και το ενδεχόμενο να γίνουν οι ίδιοι θύματα.
Μερικές υπενθυμήσεις:
Η Επιθετικότητα είναι:
- Είτε σαφώς αμυντική (προστατευτική) κατάσταση.
- Είτε στηρικτική κατάσταση, για την πραγματοποίηση της επιθυμίας μέσω καταστροφής στο περιβάλλον (καταστροφική πρόδρομη «άμυνα», για την πραγματοποίηση αρπαγής, επιθυμίας ή ανάγκης).
Η Επιθετικότητα εκ μέρους των ισχυρών, πάντα εγείρει άμυνες στο ίδιο το περιβάλλον τους, που είναι απάντηση με:
- Συμπεριφορά «Επιθετικότητα» (Βία στη βία της εξουσίας)
- Συμπεριφορά «Φυγή – αποφυγή» (φόβος, αδιαφορία)
- Συμπεριφορά «Απολογία» (ενοχοποιήσεις)
Η πρώτη περίπτωση δυνατόν να δημιουργήσει την ενεργό Αντίσταση, ή αντίθετα να κατασκευασθεί λόγω του φόβου ένας υπήκοος (Ταύτιση με τον επιτιθέμενο).
Οι δύο τελευταίες, εκτός από την καθεαυτήν άμυνα, συντελούν μέσω του φόβου, στην ποδηγέτηση των ανθρώπων.
Διότι ο φόβος είναι το εργαλείο επιβολής, καθυπόταξης και ποδηγέτησης ανθρώπων και συνειδήσεων.
Χρειάζεται επομένως να μελετήσουμε επισταμένως (παρότι φαίνεται αυτονόητο το τι είναι φόβος), για να κατανοήσουμε και να κάνουμε πρόληψη και θεραπεία, σε αυτό που ονομάζουμε φόβο.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 6
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
| | Σωτήρης Τσιλ | | | |
|
Pavlos Melas
21-09-2013 @ 13:44 | Διότι ο φόβος είναι το εργαλείο επιβολής, καθυπόταξης και ποδηγέτησης ανθρώπων και συνειδήσεων.
Διδακτικό!!!!!!!!!μπράβο Σωτήρη | | ΒΥΡΩΝ
21-09-2013 @ 13:47 | ::up.:: ::up.:: ::up.:: | | Αγνή
21-09-2013 @ 15:36 | γειά σου Σωτήρη, άκρως ενδιαφέροντα όλα αυτά,
αλλά δεν νιώθεις πως χρησιμοποιείς λάθος ιστότοπο;
δεν είναι ούτε πεζό, ούτε ποίημα, ούτε μετάφραση,
έχω την αίσθηση πως τελευταία όλο και περισσότερα
μέλη μπαίνουν εδώ γιά να διδάξουν, όμως η σελίδα
είναι σελίδα ποιητικής έκφρασης και έτσι θέλουμε να
παραμείνει. | | rania.foka@yahoo.co.uk
21-09-2013 @ 16:14 | ::up.:: ::up.:: ::up.:: | | Σωτήρης Τσιλ
21-09-2013 @ 17:13 | Αγνή, ίσως να έχεις δίκαιο. Σωστά επισημαίνεις, ότι η σελίδα είναι χώρος ποιητικής έκφρασης κι έτσι χρειάζεται να παραμείνει.
Πάντως, η πρόθεσή μου ήταν και παραμένει το να εκφρασθώ (με τον τρόπο μου) και όχι να διδάξω.
Αληθινά, θα το σκεφτώ πολύ, λαμβάνοντας υπ΄ όψιν το σχόλιό σου, για το αν θα ξαναγράψω πεζό λόγο στο stixoi info.
Όπως και νάχει το πράγμα, σ΄ ευχαριστώ. | | Κολιός Άρης-Ερνέστος
23-09-2013 @ 00:11 | Ενδιαφέρουσα προσέγγιση. Ήθελα με τη σειρά μου να σταθώ ιδιαίτερα στο θέμα της βίας. Όπου υπάρχουν συγκρουσιακές καταστάσεις, αυτόματα υπάρχει και βία. Σε κοινωνικό επίπεδο λοιπόν η βία είναι αναπόσπαστο στοιχείο κάθε πολιτικής διεργασίας. Η αντίσταση στη βία (αντι-βία) είναι κι αυτή μια μορφή βίας και γενικότερα η τελευταία μπορεί να λάβει πολλές μορφές (λεκτική-ψυχολογική-οικονομική κτλ) πέραν της άμεσης σωματικής. Όλες οι επαναστάσεις στην Ιστορία υπήρξαν βίαιες. Αν έγιναν καλώς ή κακώς είναι άλλης τάξεως ζήτημα. Είναι ζήτημα ηθικής κρίσεως. Η επίθεση λοιπόν και η άμυνα είναι σχετικές έννοιες ή όπως θα λέγαμε διαλεκτικά αντίθετα. Ο επαναστάτης π.χ γίνεται επιτιθετικός, για να αμυνθεί, ενώ ο καταπιεστής αμύνεται, για να μπορεί να συνεχίζει να συμπεριφέρεται επιθετικά. Ακούγονται αυτονόητα ίσως όλα αυτά, όμως αξίζει να τα επισημαίνει κανείς όταν πολύ συχνά ακούμε από την πλευρά της οργανικής διανόησης, ότι πρέπει να καταδικάζουμε τη βία απ' όπου κι αν προέρχεται. Η άκριτη αποδοχή αυτής της θέσεως ως αυταπόδεικτης αλήθειας, ως προαπαιτούμενου δηλ. για τη διαξαγωγή ένος διαλόγου με σαφείς φιλοσοφικές και πολιτικές προεκτάσεις συνιστά ''βία'' σε βάρος εκείνων που διατηρούν επιφυλάξεις για την ορθότητα της παραπάνω άποψης και που θα κινδύνευαν να χαρακτηριστούν βίαιοι εάν δεν καταδίκαζαν ευθέως. Τι θέλω να πω εδώ; Όλες οι καταστάσεις κρίνονται φυσικά κατά περίπτωση και η κάθε πλευρά έχει τη δική της οπτική γωνία, είτε διότι δεν έχουν όλοι τα ίδια συμφέροντα, είτε γιατί δεν αντιλαμβάνονται τον κόσμο με τον ίδιο τρόπο. | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
