| |
[I]Πονάω τόσο πολύ που σκίζεται το κορμί μου
και ολοένα προσπαθώ μη χάσω την πνοή μου.
Δε ξέρω το πώς και το γιατί που έφτασα εδώ πέρα
και ούτε ήλιο αν θα δω την επομένη μέρα..
Και όμως ακόμη προσπαθώ, κλάματα δε θα ρίξω
και τις άγριες σκέψεις μου μες στη σιωπή θα πνίξω.
Θα περπατήσω δε ξέρω για που, ούτε ως που θα φτάσω,
ένα σημείο καλό θα βρω κι εκεί θα πάω να αράξω...
Θα αδειάσω όλες τις σκέψεις μου και ότι με πονάει
και θά βρω έναν άνθρωπο που ξέρει να συγχωράει.
Μαζί του θα μείνω ως το πρωί, να λυτρωθεί η ψυχή μου,
την τόση δυστυχία μου να βγάλω απ' τη ζωή μου...
Και έπειτα πάλι πίσω θα' ρθω, στην ίδια την πορεία,
μόνο που αυτή τη φορά θα έχω ελευθερία.
Για τον εαυτό μου μοναχά εγώ, θα ζω και θα αναπνέω,
ούτε φίλος, ούτε εχθρός, δε θα με δει να κλαίω!.![/I]
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 0
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
