| |
| | Το κύμα |  | | | Μοναδικά ματαιόδοξα κυμάτάκια είμαστε!!!!! | | |
Το κύμα δεν μπόρεσε να κοιτάξει πίσω μα δεν το ένοιαζε
Ελεύθερο καθώς έτρεχε μπροστά, τον ασημογάλανο ορίζοντα ατένιζε
Αισθάνονταν όμορφα και ικανό για όλα, μοναδικό, απέραντο, ανίκητο
Στα πρώτα του ωκεάνια άλματα ρώτησε τον μεγάλο ιχθύ με παιδική ευθύτητα
Αν μπορεί να το συναγωνιστεί στην αντοχή στη λάμψη, στην ταχύτητα
Αισθάνονταν όμορφα και ικανό για όλα, μοναδικό, απέραντο, ανίκητο
Απάντηση δεν πήρε παρά μόνο τη βουβή ανέκφραστη γελοία γκριμάτσα
Και πιο σίγουρο συνέχισε με ευνοϊκή μπουνάτσα
Αισθάνονταν όμορφα και ικανό για όλα, μοναδικό, απέραντο, ανίκητο
Ορίζοντας δεν υπήρχε πουθενά, μονάχα του ουρανού το αντάμωμα
Το κύμα ανατρίχιασε με της γλυκιάς του όστριας το άγγιγμα
Αισθάνονταν όμορφα και ικανό για όλα, μοναδικό, απέραντο, ανίκητο
Είναι αλήθεια πως τίποτα δεν το ένοιαζε παρά μόνο του κόσμου όλου η γνώση
Ο αναστεναγμός του έκανε κύκλο και αφρό, θόρυβο, δίνη επίδειξη να αποστομώσει
Αισθάνονταν όμορφα και ικανό για όλα, μοναδικό, απέραντο, ανίκητο
Ο ήλιος έπεφτε αργά, ράθυμα, σαν φωτιά αγκαλιά με νερό αγαπημένα
Και ‘κείνο συνέχιζε ακούραστο για τα άγνωστα και για τα μισεμένα
Αισθάνονταν όμορφα και ικανό για όλα, μοναδικό, απέραντο, ανίκητο
Η νύχτα έπεσε σιωπηλή μα τόσο οικεία με τα χλωμά αστέρια ανεπιτήδευτα στολίδια
Ψηλά κοίταξε το δειλό αναποφάσιστο τρεμοπαίξιμο τους, του φάνηκαν όλα ίδια
Αισθάνονταν όμορφα και ικανό για όλα, μοναδικό, όχι απέραντο όμως τώρα,
ανίκητο
Το επόμενο πρωί με τον αυγερινό αντάμωσε ένα πλοίο εμπορικό
Με λύσσα το παγίδευσε, σίδερα, άνθρωποι μαζί στο ίδιο ριζικό
Τώρα όμως δεν αισθάνονταν όμορφα και ικανό για όλα, μοναδικό, απέραντο,
ανίκητο
Ξάφνου πρόβαλλε η ακτή, θύμισε ζωγραφιά από Aναγέννηση κλεμμένη
Ένοιωσε περίεργα, και σκέψεις θόλωσαν το μυαλό του σαν μπελλαντόνα μιασμένη
Δεν ήταν πια απέραντο και ενίοτε δεν αισθάνονταν όμορφα
Στα βράχια αναμετρήθηκε, και έχασε τον αγώνα, και έγινε στάλα από βροχή
Ούτε ανίκητο ήταν πια, και όπως ξεψυχούσε από ψηλά με της όστριας την ανοχή,
Άλλο αδέρφι κύμα αντίκρισε. Κοίτα μονολόγησε δεν είμαι καν μοναδικό!!!
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 11
Στα αγαπημένα: 2
| | | | | | | |
| | Για όσα θυμάσαι σ' αγαπώ...για όσα ξεχνάς θα στο θυμίζω!!! | | | |
|
rania.foka@yahoo.co.uk
24-09-2013 @ 05:24 | ΚΑΛΗΜΕΡΑ!!!!!!!!!!!!!!!ΥΠΕΡΟΧΟ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! ::theos.:: ::theos.:: ::theos.:: | | athos.ioannou@gmail.com
24-09-2013 @ 06:05 | ::rock.:: ::rock.:: ::rock.:: | | ΛΥΔΙΑ_Θ
24-09-2013 @ 06:57 | Σαν παραμύθι....!!!!!!!!!!!!!!! ::theos.:: Καλημέρα ::theos.:: | | ΜΟΝΑΧΙΚΟΣ ΠΕΡΙΠΑΤΗΤΗΣ
24-09-2013 @ 07:02 | Καλημέρα σας!!!! ::21694.::
| | ΑΝΤΗΣ
24-09-2013 @ 07:07 | υπεροχο
καλημερα | | masimos
24-09-2013 @ 07:14 | ::up.:: Θα μου επιτρεψεις να πω οτι ειναι γεματο στιγμιοτυπα με λιγα
λογια υπεροχο !!!!!!
| | smaragdenia
24-09-2013 @ 10:41 | ΜΙΑ ΖΩΓΡΑΦΙΑ..............ΚΑΛΗΜΕΡΑ ΣΟΥ................. ::yes.:: ::yes.:: ::yes.:: | | G.LEOU
24-09-2013 @ 13:00 | ::5156.::
Εξαιρετική γραφή.
Τέλειο δομημένο.
::up.:: ::up.:: ::up.:: | | Ναταλία...
24-09-2013 @ 15:13 | Εξαιρετική γραφή. ::yes.:: ::theos.:: ::theos.:: | | barboutsala
24-09-2013 @ 20:44 | α, φίλε περιπατητή εγώ σήμερα θα μείνω στην ανάπαυση | | inokrini
29-10-2017 @ 10:51 | Στα βράχια αναμετρήθηκε, και έχασε τον αγώνα, και έγινε στάλα από βροχή
Ούτε ανίκητο ήταν πια, και όπως ξεψυχούσε από ψηλά με της όστριας την ανοχή,
Άλλο αδέρφι κύμα αντίκρισε. Κοίτα μονολόγησε δεν είμαι καν μοναδικό!!! ::love.:: ::love.:: ::theos.:: | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
